Afgelopen weken een beetje druk geweest met van alles en nog
wat. Hieronder een selectie (in volgorde van herrinering J)
Vorige week donderdag zijn we wezen eten en bowlen voor het
afscheid van Wouter en Else met het hele ZOA Khartoum team en familie leden.
Aardige opkomst, zo’n 20 tot 25 mensen/kinderen. Dit was in een shopping mall
waarbij er veel restaurantjes naast elkaar zitten. We gingen bij een chinees
zitten, maar terwijl alle expats bij de chinees bestelden vonden de locals het
maar niks en bestelden ze allemaal bij de “KFC” ernaast kip, of veul kip.
Daarna het bowlen, sommige hadden het nog nooit gedaan dus dat was erg lachen,
al zaten er ook natuurtalenten tussen. De baan was zo krom als een hoepel,
waarom dat was werd wel duidelijk met de groep die na ons kwam. Deze hadden
bowlen met kogelslingeren verward, en probeerden de bal te laten vliegen tot halverwege
de baan.
Maar goed waarschijnlijk leggen ze wel een nieuwe baan neer, want gisterennacht is het hele shoppingmall in vlammen opgegaan, en hebben we inmiddels geen shopping mall meer in Khartoum. Iets met electriciteit zeiden ze, en hoogstwaarschijnlijk geen gewonden, dus dat is een geluk bij een ongeluk. Maar wel zonde van het gebouw.
Maar goed waarschijnlijk leggen ze wel een nieuwe baan neer, want gisterennacht is het hele shoppingmall in vlammen opgegaan, en hebben we inmiddels geen shopping mall meer in Khartoum. Iets met electriciteit zeiden ze, en hoogstwaarschijnlijk geen gewonden, dus dat is een geluk bij een ongeluk. Maar wel zonde van het gebouw.
Maandagavond was het koninginnedagreceptie, altijd gezellig
om een hoop Nederlanders te zien en onder het genot van het biertje wat zin en
onzin te praten. Dit ging het beste bij de bierbar, want waar er heel veel
mensen in pak waren en maar een beetje verplicht aan het socialisen waren, was
het verderop extra gezellig. De laatste NLse millitair die hier is, heeft erg
mooie verhalen, over rugby, de commando’s en alle plekken waar hij gewerkt
heeft.
Helaas was het bier lauw, de bitterballen koud en de hapjes soms nog bevroren. Maar dat mocht de pret niet drukken, vooral toen de ambassadeur uit zn dak ging toen hij erachter kwam dat de stekker van de koelkast waar het bier in lag niet in het stopcontact zat. Had het personeel wel wat eerder op kunnen merken inderdaad als je geen lichtje aan ziet gaan in de koelkast.
Dinsdagavond Wouter en Else naar het vliegveld gebracht, dus
nu geen huisgenoten meer, das wel erg vreemd, na een jaar met elkaar te hebben
doorgebracht. Zal het zeker missen, het gezamenlijk
eten, de kookkunsten en de gezelligheid. Enig voordeel is wel weer dat ik nu ’s
ochtends ongestoord in mn boxer door het huis kan banjeren. Helaas was het bier lauw, de bitterballen koud en de hapjes soms nog bevroren. Maar dat mocht de pret niet drukken, vooral toen de ambassadeur uit zn dak ging toen hij erachter kwam dat de stekker van de koelkast waar het bier in lag niet in het stopcontact zat. Had het personeel wel wat eerder op kunnen merken inderdaad als je geen lichtje aan ziet gaan in de koelkast.
Op het vliegveld nog de laatste groeten, gewacht tot ze door de incheck waren. Want ze hadden wel erge zware koffers. Bleek 14 kilo te zwaar, maar daar doen Soedanezen niet moeilijk over, die reizen met minsten 50 kilo te veel en worden altijd boos als ze iets bij moeten betalen.
Verder veel etentjes, veel voetbal gekeken, mooie
wedstrijden in de CL, wat mindere in de NLse competitie, maar goed we gaan de 2de
plek nog wel pakken. Ook al stiekem een beetje aan het aftellen voor mn
vakaantie, nog iets meer dan een maand en dan sta ik weer op NLse bodem.
Voordat wil ik nog even een naar het oosten van het land (dag of 2) en naar Darfur (1,5 week ofzo).
Met mn werk gaat het prima weer een accountant op bezoek
gehad, was de zoveelste al, wordt er een beetje gek van, mede omdat ze alleen
kijken naar de financiën. Ze mogen van mij ook wel eens kijken of we alles wat
we doen ook goed doen qua kwaliteit. De financiele administratie weet ik nu zo
onder hand wel wat er goed en niet goed gaat. Maar goed, verder was het erg
druk omdat de logsitieke manager in het
oosten zat, daardoor moest ik ook wat extra medewerkers aansturen. Wat erg leuk
is, maar logistiek is ook heel erg van de hak op de tak. Voordat wil ik nog even een naar het oosten van het land (dag of 2) en naar Darfur (1,5 week ofzo).
Naast Wouter en Else gaat ook Tsjeard weg met zn familie,
deze gaan in Juni. We krijgen wel vervanging, maar deze vrouw zal in Darfur
gestationeerd zijn, dus het wordt wel rustiger op kantoor hier. Das wel jammer,
maar ja hij heeft er 3,5 jaar opzitten en dan is het meestal tijd om wat anders
te gaan doen.
Ik ga maar eens van mn weekend genieten, de groeten aan
iedereen en tot snel!
Erik
PS Sorry de laatste tijd niet zoveel foto’s gemaakt, maar voor degene
die denken dat het heel slecht met me gaat, heb ik er nog eentje:
Ja ik heb echt te lijden hier in Khartoum :-p