Vertrek en eerste werkdag

He allen,

Zoals gemeld een nieuwe site, ontworpen door mijn broertje, ziet er mooi uit al zeg ik hetzelf.

Heb me kostelijk vermaakt net voor vertrek, een hoop dingen die nog even konden zoals.
Huisje Jeroen kijken, Huisje Gertjan kijken, Afscheidsfeestje, Laatste voetbalwedstrijdje (weet nu dat het gezelliger is om te degraderen dan kampioen te worden),  Langs  de Kuip (Gezellig altijd die mensen uit 010, vooral als je voor PSV bent), Langs de strandtent (eten met de familie) en nog een hoop meer.

Na dat laatste evenement mn laatste spullen gepakt. 20 keer de weegschaal op en af, want moest toch precies 46 kilo meenemen. Toch mn Wii maar meegenomen als laatste, eindelijk klaar om 21:30. Maar toen! Van mijn eigen koffer wist ik de code wel, maar niemand wist de code van de andere koffer (en nee het was niet 000). Dus eerst maar even wat gebropeerd, tot de koffer dicht zat en niet meer open kon.
Paaaaaahaaaaa, (nee dit is niet de schreeuw naar de paashaas, maar als ik iets technisch moet oplossen is dit de beste kreet om mn vader het te laten oplossen). Eerst heeft die de pin uit de schanier gehaald, kon de koffer aan de andere kant weer open. Kon hij het cijferslot er af halen. Maar niks wilde. Eerst een half uur alle 1000 combinatie geprobeerd, maar bij 999 bleek dit niks te worden. Uit eindelijk heeft mn pa om half twee 's nachts de koffer weer in elkaar gekregen. Helaas zonder code, maar hij kan weer open en dicht. Waarvoor nog hartelijk dank!

De volgende dag vroeg op naar Schiphol, Chris en Mattanja waren er ook met Naomi en Nathan. Eerst maar een bakje gedaan en de kinderen laten zien op het panoramadak hoeveel vliegtuigen er wel niet zijn op Schiphol, waarna het vertrek bij de Douane echt aangebroken was. Is altijd moeilijk om weg te gaan, maar ik wist waar ik heen ging en met welk doel. Daardoor viel het afscheid me minder zwaar dan gedacht.
Vlucht ging voorspoedig, en was snel door de douane. Al moest ik nog wel een koffer open maken, en keken ze even vreemd naar een pak met nietjes. Maar toen ze een tenisracket zagen was alles in orde.

Vandaag weer mijn eerste werkdag gehad morgenavond een receptie op de ambassade wegens koninginnedag en waarschijnlijk volgende week voor de eerste keer naar Darfur. Het is wel erg warm aan het worden, en moet af en toe de airco wel even aanzetten om het uit te houden, maar het valt nog niet tegen, hopen dat het zo blijft.

Bedankt allemaal voor de reacties en vindt het erg mooi te weten dat er zoveel mensen meeleven.

Salam

Erik