Erik in Sudan: 2013

vrijdag 16 augustus 2013

Augustus 2013

Hee allen,

Ook nu weer 3 maanden tussen het vorige verslag en deze, maar nu heb ik een betere reden, omdat ik er nog even tussenuit ben geweest naar NL. Daarin zaten 2 weken training, en ook gelukkig nog 1 weekje vakantie, waardoor ik nog steeds redelijk uitgerust ben. Daarnaast goede herinneringen aan de weekenden met Concert at sea, pitch en put met de familie, maar natuurlijk het hoogte punt de bruiloft van Gertjan en Iris (en bijbehorende vrijgezellenfeest van Gertjan 3 weken ervoor). Voel me gezegend dat ik al deze leuke dingen mee kan maken, en dat familie en vrienden altijd weer even gezellig en gastvrij doen, zodat ik het gevoel heb dat er nog niet veel is veranderd.
Het is jammer dat ik een aantal dingen moet missen, maar ik krijg er gelukkig nog altijd meer voor terug dan dat ik moet inleveren.

Dan maar even naar de dag na de bruiloft, 7 Juli, helaas moest ik wat vervroegd terug naar Sudan, maar Cor, een collega van HQ (hoofdkantoor), is meegekomen om te ondersteunen. Deze reisde dezelfde dag als ik dus dat was gezellig. We maakte een tussenstop op Amman (Jordanië), mooie luchthaven was alleen midden in de nacht dus niet zoveel te beleven. Heb al een paar keer met Cor getennist en ook een heleboel potjes geklaverjast. Daarnaast is het goed om iemand te hebben die de programmatische kant van het werk oppakt, zolang we hier met minder mensen zitten. Inmiddels is zijn vrouw (Liesbeth) hier ook voor vakantie, die is 2 weken geleden gekomen en gaat volgende week terug.

Op 11 juli mn 30^ste verjaardag gehad, ja ik weet het, ik word oud. Was gepland in NL, dus had er hier maar niet teveel ruchtbaarheid aangegeven. Wel een spelletjesavond met een aantal vrienden ingepland. Daar aangekomen kwam een collega van Nelleke met een hele grote taart aangelopen. Wel erg attent van Nelleke om dat even door te geven en daardoor had ik toch nog een beetje verjaardag.

De 12^de startte de ramadan en dan ligt de hele organisatie op zn gat. Want iedereen is moe, omdat ze laat naar bed gaan, en om 4 uur hun wekker zetten om nog wat te eten voordat het licht wordt. Hierdoor gebeurt er erg weinig en blijven de meeste medewerkers het liefste zo stil mogelijk op hun stoel zitten en de AC op maximaal volume. Wat wel leuk aan ramadan is, is dat ze allemaal gezamenlijk eten buiten, we zijn 1 keer uitgenodigd om langs de Nijl te eten, en 1 keer hebben we met de ZOA staff een gezamenlijk eten gedaan ’s avonds. Met zn allen wachten op de iman die door de luidspreker roept dat je mag gaan eten.

Afgelopen weekend was het suikerfeest. We waren door een collega uitgenodigd in haar geboortedorp. Iedereen gaat naar een paar dagen of een paar weken naar zijn of haar ouders. Ik ben met Cor en Liesbeth de dag voor het suikerfeest naar het dorp gereisd. Helaas hadden we niet zoveel geluk, het duurde een uur voordat de bus vol zat, en nadat hij vol zat reed hij als een gek, waarna hij na 1 uur moest stoppen, omdat we in een konvooi verder moesten. Deze konvooi’s zijn ingesteld omdat de bussen als gekken rijden en daarom rijdt de politie met een gangetje van 60 a 70 voorop met 20 bussen erachter die er niet voorbij mogen. Wij waren de 1^e bus in het konvooi dus we moesten een uur wachten op meer bussen. Waarna we weer rustig op weg konden. Uiteindelijk na 8 uur reizen (na de bus moesten we nog een pick-up en een ferry) kwamen we aan in het dorp. Hier iedereen begroet, we kregen gelijk eten en drinken, daarna nog een potje kaarten en moesten we weer eten, want het was het einde van de ramadan. De mannen buiten op straat en de vrouwen binnen. Iedereen neemt een schaal met eten mee en een paar kannen heel zoet drinken en dan mag je van alles wat nemen. Hierna nog maar even wat gepraat en vroeg naar bed gegaan. Volgende dag bij de moskee gezeten om het suikerfeest in te luiden. Cor en ik hebben op een afstandje toegekeken en Liesbeth mocht met de vrouwen mee.
Na het de preek kreeg iedereen dadels en koffie en de kinderen steken vuurwerk af, of spelen met een klappertjespistool. Daarna iedereen een hand geven, en bij een heleboel mensen op bezoek geweest.

’s Middags gelukkig wat rustiger en konden we de boomgaarden bezoeken, welke erg mooi zijn. Wat verse dadels gegeten en wat uitleg gehad over het bewateren van alle bomen. Er staan enorme generatoren die het water uit de Nijl in een groot kanaal pompen en die via allemaal zijkanaaltjes bij de boomgaarden terecht komen.

Dag erna hadden we nog het plan om naar de pyramides te gaan, maar het was erg warm en daardoor maar weer op huis gegaan. Ook hier viel de reis niet mee, omdat er veel regen en zelfs een zandstorm was. Bij deze zandstorm zag je nog geen 2 meter voor de bus meer, waardoor hij helemaal moest stoppen. Na een lange reis om 23:00 thuis, dus ik dacht lekker naar bed, maar helaas. Ten eerste was er een tijdelijke wacht die niet snapte hoe de generator werkte, dus ik dat uitgelegd, komen we boven is het overal ingeregend, dus eerst maar dweilen. Uiteindelijk om 24:00 op mn bed, slaat de stroom op 1:00 uit, word ik wakker van, want de AC en de ventilator valt dan uit. Beneden gekomen lag de wacht te slapen, dus ik kwaad hem wakker gemaakt. Die loopt slaapdronken van links naar rechts, dus ik zeg zou je de generator niet even aandoen. Doet die de generator aan maar niet de switch om de electriciteit van de generator naar het net te krijgen. Dus ik zeg je moet die switch omzetten. Maar hij zet de generator weer uit. Ik word nu een beetje pissig, dus ik roep NEE. Dus hij probeert de generator weer aan te zetten, maar doet dit zo snel na het afzetten dat er een grote vonk van de accu afkomt en de generator niets meer doet. Hierna moest ik even op mn tong bijten, maar ben maar weg gelopen. De rest van de nacht geen stroom meer gehad dus, en weinig slaap gehad, maar met de gedachte getroost dat de buren in een klei hutje leven en dat waarschijnlijk hun het veel moeilijker hebben met zoveel regen. Dat bleek ook wel de volgende dag gezien deze foto’s.

Buren wonen dus rechtsonder in het klei huis

Er is heel veel regen gevallen afgelopen tijd en dat kan allemaal niet weg, er zijn al honderden doden door de regen. Er staat heel veel water in sommige gebieden waardoor mensen omkomen. Maar de meeste komen toch om, doordat ze geëlektrocuteerd worden, ze pakken hier namelijk gerust een stekkerdoos op, die in het water ligt. Wat niet erg verstandig is. Hierdoor haalt de overheid ook veelal de stroom eraf met de regen.

Verder nog geen plannen voor de komende periode omdat ik eerst wat nieuwe collega’s moet krijgen om naar Darfur of Gedaref te kunnen. De opvolger van Simon is bekend en die komt hopelijk halverwege september. Daarnaast gaat Cor over 2 weken weer weg, maar komt waarschijnlijk in oktober nog voor 2 maanden. Hopen dat alles weer een beetje normaal wordt over 2 maanden.

Ben wel weer door mijn verhaal heen, het beste aan iedereen maar weer!

Groeten

Erik

vrijdag 17 mei 2013

3 maanden verder

Hee allen,

Euhm ja en dan ben je ineens 3 maanden verder ten opzichte van het vorige verslag. Er waren al wat mensen aan het klagen dat ze niets meer hoorde, maar het gaat allemaal prima.

Wat is er gebeurt in 3 maanden, ik was gebleven bij het feit dat mn broer was langs geweest.

Op 23 Februari hadden we een staf uitje wat erg gezellig was. We zijn met alle medewerkers en hun familie (of soms vrienden) naar de Nijl gegaan, ongeveer 2.5 uur rijden van Khartoum. We hadden rond de 40 man/vrouw/kinderen. Er kwamen wat meer mensen opdagen dan gepland maar hoe meer zielen hoe meer vreugd en hoe drukker het was in de bus. We hadden gemiddeld met zn 4en 3 plekjes in de bus, maar door het gezellige zingen van de vrouwen maakte dat niet zoveel uit. Ook Trudy en ik mochten een Nederlands liedje ten gehore brengen. Nu kennen ze allemaal “daar boven op die berg”. De busrit verliep voorspoedig, alleen het laatste stukje moest 1 keer geduwd worden.

De meeste menen maken niet zoveel mee, dus zo’n uitje is heel bijzonder, mede omdat we naar een mooie plek aan de Nijl waren gegaan. Daar aangekomen, beetje over de rotsen gelopen, wel gevaarlijk omdat de meesten niet kunnen zwemmen. Toch over een aantal beekjes geklommen, maar de terugweg bleek moeilijker, dus heb ik maar geholpen met oversteken. Bij 1tje ging dat mis, want die gleed uit, gelukkig kon ik haar vast houden en gelukkig was alleen een natte rok het eindresultaat.

Nog een gezellig boottripje met zn allen gemaakt (met 1 reddingsvest aan boort) en daarna lekker gegeten met zn allen. Een schaap is dan heel belangrijk, dus die werd op de bbq klaar gemaakt. Na de watermeloen als toetje weer naar Khartoum, wat een lange dag tot een mooi einde bracht.

Daarna ben ik nog een keer naar Darfur geweest (vraag me niet naar de datum) maar daar 2 weken gebleven om 3 nieuwe mensen aan te nemen, wat ook prima gelukt is. Situatie was erg onveilig, vooral in Gereida, toen ik aankwam zei de HAC (hummanitarian aid commision) al dat ik niet alleen door het dorp mocht rondlopen en dat ik ook niet naar de projecten mocht. Wat erg jammer is maar zulke dingen gebeuren nu eenmaal in deze omstandigheden. Ook nog een keer een paar dagen naar het oosten van het land geweest voor een kleine training daar.

Verder veel veranderingen in ZOA, Trudy is gestopt en Simon heeft net aangegeven te gaan stoppen per eind Juni. Voor Trudy hebben we al een vervanger, welke nog wacht op de juiste papieren, maar voor Simon moeten we nog op zoek. Dus dat gaat wel wat veranderen.
Simon blijft wel in Sudan werken dus die kom ik nog wel tegen.
Daarnaast zijn we heel hard bezig om nieuwe donoren te vinden voor 2014, een aantal grote projecten lopen af en het zal lastig worden om dit op te vangen.

Als laatste ben ik net terug van Spanje, heerlijk 10 dagen niets gedaan, met wel een schitterende wedstrijd Barcelona – Real Betis. Top om de rest van de familie daar te zien en 10 dagen met ze door te brengen. Dan zie je ook je neefjes en nichtje wat langer dan normaal in NL.

Nu weer terug naar het normale leven (ja het wordt wel een beetje normaal) . Ben gelijk vanaf Spanje doorgegaan naar Darfur en net weer terug in Khartoum, waar ik wel even aan het weekend toe ben.

Groeten

Erik

zaterdag 16 februari 2013

Verslag afgelopen 2 maanden

Hee allen,

Ik dacht 2013 goed te beginnen met een mooi verslag, maar ja voordat je het weet is het al weer half februari. Maar goed beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.

Het vorige verslag was net voor de kerst, zoals de meeste wel weten, lekker kerst en oud en nieuw in NL geweest met allemaal mooie dingen. Kerst (met de hele familie), Skiën in Bottrop (met veel frikadellen), Guido Weijers (was erg lachen), Oliebollentoernooi (met een beetje weinig deelnemers), Oud en Nieuw (waren gelukkig nog wat barmhartige mensen die me nog kende en nu nog steeds een aantal appelbeignets over hebben), Zaalvoetballen (altijd met buitenkantje rechts), Voetbal kijken (Oud eerste tegen het eerste), Uit eten met zn 19en (Leen bel jij nog even). Daarnaast de gebruikelijke dingen als boodschappen, tandarts en vrienden bezoeken. Dus met 2 volle koffers weer richting Khartoum.

In Khartoum een drukke maand januari, want jaarafsluiting wat veel werk meebrengt. We hebben een goed jaar gehad, met heel veel activiteiten. We hebben zo’n € 2.8 miljoen uitgeven en verwachten ondanks de crisis in 2013 te groeien naar rond de € 3.0 tot € 3.5 miljoen. Vanaf 2014 zal het lastiger worden, omdat een aantal grote projecten stoppen met funding (waaronder de NLse ambassade omdat Sudan geen prioriteit land meer is). We zijn dan ook druk bezig om nieuwe donoren te zoeken. Daarnaast worden we natuurlijk van elke euro blij, dus mocht de crisis nog niet heel hard bij je toeslaan dan zijn donaties van harte welkom! Als je niet weet of de crisis bij jou heeft toegeslagen kan je dit testen door de volgende vraag te stellen: Had je de afgelopen week minder eten op je bord dan vorig jaar rond deze tijd, indien ja dan wens ik je veel sterkte in deze moeilijke tijd, indien nee dan kunnen donaties naar: ZOA, Giro 555, te Apeldoorn. Met omschrijving Noord Soedan.

Mocht je willen weten wat we hebben gedaan met al dat geld, dan kun je me een mailtje sturen. Maar om een indicatie te geven, scholen gebouwd, toiletten gebouwd bij deze scholen, schoolboeken verstrekt, zaden gegeven aan boeren, entjes gegeven aan boeren, waterputten geslagen, land geploegd, water opvang vanaf schooldaken, grants voor opstarten van kleine ondernemingen, allerlei soorten trainingen enz enz.
Om je een indicatie te geven een klaslokaal kost circa € 8,000, een hele school kost dus € 64,000. Wat best veel geld is, maar de verwachting is dan ook dat ze de komende 30 jaar een goed gebouw hebben om les te geven, in plaats van een rieten hutje.

In februari was een topmaand zover, mn oudste broer is namelijk van 2 februari tot 10 februari langs geweest! Erg leuk om hem hier te zien en om te laten zien hoe ik hier woon, werk maar ook hoe de cultuur is. We hebben de eerste 2 dagen in Khartoum rond gekeken en daarna in 5 dagen 2.000 km gereden richting het noorden en daarna nog 1 dagje Khartoum. Hieronder een foto impressie van de dingen die we hebben gedaan.