Gereida

Hee allen,

Inmiddels een week in Darfur. Zaterdag gevlogen naar Nyala. En zondag door naar Gereida. Gevlogen met een grote helikopter, was ook wel eens een keer lachen.

Gereida is een kleine plaats circa 25,000 inwoners, maar na de oorlog is er een vluchtelingenkamp naast gebouwd waar nu rond de 130,000 inwoners wonen. Alle hulporganisaties die hier zitten werken in het kamp, behalve ZOA, wij werken met de plaatselijke bevolking. We werken in Gereida en een aantal gebieden hieromheen. Het is hier heel primitief, geen electriciteit, strromend water of connectie voor mobiele telefoon. Dus ZOA heeft generator voor de stroom, een kar met water komt 2 keer in de week water brengen voor in de watertank en internet gaat via de satteliet.

Gereida uit de lucht

Vluchtelingenkamp, is bijna een gewoon dorp geworden

Dinsdag naar een dorpje genaamd Dito geweest. Dit dorpje ligt 25 km ten oosten van Gereida. Het is minstens drie kwartier rijden over de zandpaden. Hier een aantal schoolgebouwen bekeken en het was de laatste dag van een landbouw training. Nadat de programma coördinator en ik even kort hadden mogen spreken, kwam de lokale leider. Na een hoop bedankjes over de training en over wat we voor de rest allemaal hadden gedaan, had de gemeenschap toch nog een hele wensenlijst, geloof dat er wel 25 punten op stonden.

Dus nog genoeg te doen, al had ik het idee dat ze ook wel een paar dingen zelf op konden lossen.

Donderdag naar Joghana geweest circa 20 km vanaf Gereida. Hier hebben we een klein kantoortje met nog 2 medewerkers. Dit voorkomt dat we elke dag heen en weer moeten rijden. Als we aankomen moeten we ons altijd melden bij de politie en bij de inlichtingendienst dat we er zijnn Een hoop vragen wat je hier komt doen en waarom er een blanke meekomt. En of we niet met de rebellen samenwerken enzovoort. Dus een hoop onzin, maar blijkbaar belangrijk voor de regering om te volgen waar iedereen is.

In Joghana een centrum voor ouder educatie gezien, en ook 3 scholen waar we en aantal klaslokalen, watertanken en latrines neer hebben gezet. Als laatst nog naar en school gegaan waar we dat nog niet hadden gedaan. Dan zie je het verschil pas en heb je erg het gevoel dat ZOA hier goed werk doet.

School door ZOA gebouwd

School die nog geen klasslokalen heeft van ZOA

Voor de rest van de tijd met de nieuwe accountant gezeten om nog wat dingen uit te leggen en wat problemen oplossen. En omdat ze hier denken dat ik veel van computers weet, moet ik ook kijken naar een microfoon voor Skype, het draadloos netwerk, een skydrive account dus denk dat ik later maar ICT specialist wordt :-p

Na werktijd zit ik hier meestal voor de poort, alle kinderen die hier langskomen krijgen bijna een lamme nek, omdat ze nooit een ghawazi (een blanke) hebben gezien. Zelfs op een kruising hoor je af en toe luid, ghawazi, ghawazi. Nou dat hoef je in NL niet te proberen als je een buitenlander ziet dat je roept “een zwarte, een  zwarte”. Maar ik geloof niet dat het hier een negatieve klank heeft ghawazi het schijnt ook soms voor rijke man te worden gebruikt. En als de kinderen nu roepen zwaai ik vriendelijk en zij zwaaien nog harder terug, maar ze blijven het vreemd vinden. Want als ik met een aantal collega’s buiten zit komen ze wel nar ons toe, maar als ik alleen zit blijven ze meestal op een afstandje, behalve de brutaalste natuurlijk.

Voor de compound

Voor de compound uitkijk op de weg

Ook is de regentijd hier aangebroken, in heel Darfur heeft het al goed geregend. Ook in Joghana en een aantal gebieden hieromheen. Alleen in Gereida en Dito niet. Dus mensen keken hier al elke avond met angst en beven naar de lucht. (het regent hier alleen ’s avonds of ’s nachts). Gelukkig is het gisteravond losgebarsten een half uur lang een enorme plensbui, dit schijnt genoeg te zijn voor even. Dus denk dat de mensen blij zijn dat er vanochtend nog eens zo’n bui overheen kwam. En het miezert nu ook al een tijd dus gaat goed.

Blijf hier nog tot zondag, waarna ik naar Ed Daein ga. Donderdag hoop ik dan weer naar Khartoum te gaan.

Groeten

Erik

Hand dug well. Uitgediept zo'n 15 meter, voornamelijk voor irrigatie en dieren te laten drinken.

Van alles wat

Hee Allen,

Gisterenavond een heerlijk potje gevoetbald, maar dat duurt misschien niet zo heel lang meer. Want de meeste mensen waarmee ik voetbal zijn van de UN. De missie (UNMIS) waar ze hier voor zijn was om het vredesakkoord te handhaven tussen Noord Soedan en Zuid Soedan tot de afscheiding. Doordat de afscheiding nu is geweest stopt de missie, en gaan ze vanaf eind juli tot eind december afbouwen. Helaas maar waar, misschien dat er nog wat andere UN staff komt, omdat er nog wel een missie in Darfur (UNAMID) loopt en er toch met de regering regelmatig overlegd moet worden en nu deden de mensen van UNMIS dat.

Vandaag het eerste ongelukje voor mijn neus zien gebeuren. Er kwam van rechts een pick-up door rood heen karren en die zette zijn voorkant even in de zijkant van de auto schuin voor mij die net was gaan rijden. Gelukkig alleen wat blikschade. Maar het is hier wel af en toe een chaos om te rijden. Er zijn weinig regels (zover ik weet alleen dat je voor rood moet stoppen) en mensen hebben geen geduld. Dit leidt ertoe dat mensen koste wat het kost vooraan willen staan. Dus als je rustig in de rij staat voor het stoplicht, komen ze je meestal links voorbij zetten wat tot gevolg heeft dat de andere rijrichting ook geblokkeerd wordt.

Daarnaast als je links af wilt slaan moet je altijd uitkijken dat er nog een auto via de andere rijrichting, via de binnenbocht je probeert voorbij te rijden.

Daarnaast ook heel veel tuc-tucs, dat zijn driewielige brommers, welke overkapt zijn en waarin 1 chauffeur en 2 passagiers kunnen zitten. (als je ze niet kent moet je maar eens naar Den Haag gaan). Deze rijden echt als een dolle en proberen je meestal rechts in te halen.

En af en toe nog een ezel met een kar, maakt het straatbeeld helemaal compleet.

Daarom rijden de meeste auto’s hier ook wel met een deukje, maar gelukkig is het mij nog niet overkomen.

Daarnaast zijn de meeste wegen niet geasfalteerd, en degene die wel geasfalteerd zijn hebben om de haverklap grote gaten in het wegdek. Dus vooral ’s avonds is het erg lastig om ze allemaal te missen. Ook zijn putdeksels wel eens niet op z’n plaats, en als een auto er dan in rijdt, kan een takelwagen worden gebeld.

Erg uitdagend dus allemaal op hier rond te rijden.

Maandag mijn verjaardag, dank nog allemaal voor de sms’jes (ja ik heb nog steeds mijn NL nummer bij me), mailtjes, digitale hallmark kaarten, facebook berichten en hyves krabbels en kaarten die dan of wel niet ooit aankomen.

Daardoor voelde ik me nog een beetje jarig. Iedereen was namelijk hier weg, Tsjeard + familie zit in NL, Simon en Wouter zaten in Darfur en Bart zat met 2 lokale collega’s in Gedaref. Dus alleen maar locals op kantoor, en de locals kennen volgens mij niet eens het fenomeen verjaardag vieren, want iedereen hier is 1 januari jarig.

Nelleke heeft zonder het te weten wel een beetje mn dag weer goed gemaakt, want die vroeg Else (vrouw van Wouter) en mij mee uit eten. Heerlijk gegeten en natuurlijk een ijsje als toetje.

Wouter is inmiddels weer terug uit Darfur. Wel met een paar kilo minder, want die was ziek geworden, en heeft een paar dagen aan het infuus gelegen om maar niet uit te drogen. Maar nu gaat het wel weer beter.

Ik ga waarschijnlijk volgende week of die week erna naar Darfur. Dus volgend bericht zal waarschijnlijk vanuit daar zijn.

Het beste allemaal

Groeten

Erik

PS voor degene die het nog niet wisten, ik ben weer oom, van mijn schitterende neefje met de nog mooiere naam Joël (Levi).

                                           Het is die kleine in die witte broek :-)

2 weken in Khartoum

Hé allen,

Nog steeds geen nieuws uit Nederland dat ik weer oom ben geworden, inmiddels is mn schoonzus al bijna een week overtijd. Dus waarschijnlijk houdt hij of zij ook niet zo van de hitte en wacht tot het afgekoeld is. Nadeel is wel dat het nu erg in de buurt komt van de verjaardag van zijn of haar oma. (5 juli). Over een week gaan ze de baby halen als het nog niet is geboren, dus even afwachten.

Vorige keer vergeten te melden dat ook Else (Wouter z’n vrouw is gearriveerd, voor degene die niet meer weten wie dat is, dat is een andere jonge collega die zich meer bezig houdt met het onderzoek naar de impact van onze projecten). Dus deel nu het guesthouse met hun, ben hierdoor ook maar verhuisd van de ene naar de andere kant van het appartement, omdat zij dan wat meer ruimte hebben. Daarnaast wouden Wouter en Else liever zelf koken, en ik ben de moeilijkste niet dus eet gezellig mee (en af en toe kook ik ook), dus meer groente en minder vlees. En tussen de middag geen warme prak meer maar gewoon een boterham met jam of kaas. Kaas is hier vreselijk duur dus Nelleke had weer 2 kilo uit Nederland meegenomen, dus ik kan weer even vooruit.

Tweede ding wat ik was vergeten te melden is dat mn externe harde schijf met films is gecrasht. Kan met datarecovery programma's de films wel terug halen, maar het nadeel is dat het allemaal freeware is, en daar zit een beperking op van een paar gigabite, dus heb maar een paar films terug kunnen halen. Dus maar even met de helpdesk gemaild. Heb het hele verhaal uitgelegd met de notitie dat ik in Soedan zat, eerst een standaard reactie terug, nee sorry we doen niet aan datarecovery met de verwijzing naar een bedrijf in datarecovery. Ik op de site gekeken, kon je de harde schijf opsturen, dus ik weer naar de helpdesk gemaild dat dat niet gaat. Mailt de helpdesk terug, ja misschien kunnen we de harde schijf wel ophalen. Echt een hele slimme opmerking. Gelukkig kwam die er zelf toch achter dat het niet mogelijk was in Soedan. Dus na een paar keer heen en weer gemaild te hebben, zegt hij ja meneer u had ook een back-up moeten maken van u data. Nou vroeg ik me helemaal af, of hij gewoon zijn handboek aan het overtypen was, want hij gaf met nu het advies dat als ik externe harde schijf koop om mijn films op te zetten, dat ik dezelfde films weer op mn laptop zet als back up. Dus heb maar even terug gemaild, dat als alle data ook op mn laptop past, ik geen externe harde schijf meer nodig heb. Dus zit te wachten op de volgende domme reactie.

Dan weer wat leuker nieuws, Bart kreeg vorige week een mailtje van het Frans cultureel centrum dat er een voorstelling was van locals. Dus ik was ook benieuwd, dus maar even een kijkje genomen. Toen we er aankwamen stond er al een flinke rij naar het dakterras, toen het dakterras open ging een hoop gedrang, maar we waren nog net op tijd boven om de laatste 2 zitplaatsen te bemachtigen. En  dat was maar goed ook want achteraf duurde de voorstelling zo'n 3 uur. Was erg goed, van een band met allemaal verschillende drummers tot rappers, maar ook een band met fagot (of een hobo dat weten we nog steeds niet) met een zangeres met een mooie stem, er was jazz, een hele goede  zangeres die Celine Dion en Michael Jackson zong en als laatste ook nog 2 jongens die allemaal verschrikkelijk goede moves hadden op muziek, bijna een soort robot achtig, maar dan veel meer naar de Michael Jackson kant toe (als je nog een idee heb wat ik bedoel)
Voor de rest veel sporten, vrijdagavond en woensdagavond is nu voetbal, al willen ze de vrijdag naar de zondag doen, en dat komt dan in de knoop met de kerk, dus dat schiet niet op. Voor de rest ligt het squashen even stil, want de jongen waar ik mee squash heeft het erg druk op z’n werk, en gaat nu 2 weken op vakantie. Wel elke week getennist, helaas 2 keer verloren van Bart, waarvan 1 keer erg onnodig, omdat ik 4-1 voorstond en dan nog 4-6 verlies. Dus nog maar even werken aan mn vastigheid.

Afgelopen maandag was Bart jarig, dus Nelleke had een 15tal mensen uitgenodigd en lang in de keuken gestaan. Dus we hadden een heerlijk buffet met gehaktballen :-) Gisteren met Wouter even pizza wezen eten, omdat Else op stap ging. Daarna nog even met locals wat gedronken, (Wouter kent 1 ervan uit zijn tijd als jongere vertegenwoordiger van de UN) was erg gezellig en zelfs over twaalven voor we thuis waren.
Als laatste nog te melden dat al mn reizen zijn geboekt. Ga voor een training naar Ethiopië van 28 augustus tot 3 september, heb er dan nog een paar vakantiedaagjes achteraan geplakt om Addis Abeba nog een beetje te kunnen zien, onder het motto als je er dan toch bent. En daarnaast kom ik van 12 september tot 29 september naar Nederland om weer eens de regen te voelen. En als laatste ga ik eind juli, begin augustus nog naar Darfur om wat controles uit te voeren. Dus erg leuke tijd komt eraan. Ga nu iets minder leuks doen, proberen weer een dagje aan mn scriptie te werken, want wil deze toch eigenlijk wel voor het einde van het schooljaar af hebben.

Tot de volgende blog

Groeten

Erik