Van alles wat

Hee Allen,

Gisterenavond een heerlijk potje gevoetbald, maar dat duurt misschien niet zo heel lang meer. Want de meeste mensen waarmee ik voetbal zijn van de UN. De missie (UNMIS) waar ze hier voor zijn was om het vredesakkoord te handhaven tussen Noord Soedan en Zuid Soedan tot de afscheiding. Doordat de afscheiding nu is geweest stopt de missie, en gaan ze vanaf eind juli tot eind december afbouwen. Helaas maar waar, misschien dat er nog wat andere UN staff komt, omdat er nog wel een missie in Darfur (UNAMID) loopt en er toch met de regering regelmatig overlegd moet worden en nu deden de mensen van UNMIS dat.

Vandaag het eerste ongelukje voor mijn neus zien gebeuren. Er kwam van rechts een pick-up door rood heen karren en die zette zijn voorkant even in de zijkant van de auto schuin voor mij die net was gaan rijden. Gelukkig alleen wat blikschade. Maar het is hier wel af en toe een chaos om te rijden. Er zijn weinig regels (zover ik weet alleen dat je voor rood moet stoppen) en mensen hebben geen geduld. Dit leidt ertoe dat mensen koste wat het kost vooraan willen staan. Dus als je rustig in de rij staat voor het stoplicht, komen ze je meestal links voorbij zetten wat tot gevolg heeft dat de andere rijrichting ook geblokkeerd wordt.

Daarnaast als je links af wilt slaan moet je altijd uitkijken dat er nog een auto via de andere rijrichting, via de binnenbocht je probeert voorbij te rijden.

Daarnaast ook heel veel tuc-tucs, dat zijn driewielige brommers, welke overkapt zijn en waarin 1 chauffeur en 2 passagiers kunnen zitten. (als je ze niet kent moet je maar eens naar Den Haag gaan). Deze rijden echt als een dolle en proberen je meestal rechts in te halen.

En af en toe nog een ezel met een kar, maakt het straatbeeld helemaal compleet.

Daarom rijden de meeste auto’s hier ook wel met een deukje, maar gelukkig is het mij nog niet overkomen.

Daarnaast zijn de meeste wegen niet geasfalteerd, en degene die wel geasfalteerd zijn hebben om de haverklap grote gaten in het wegdek. Dus vooral ’s avonds is het erg lastig om ze allemaal te missen. Ook zijn putdeksels wel eens niet op z’n plaats, en als een auto er dan in rijdt, kan een takelwagen worden gebeld.

Erg uitdagend dus allemaal op hier rond te rijden.

Maandag mijn verjaardag, dank nog allemaal voor de sms’jes (ja ik heb nog steeds mijn NL nummer bij me), mailtjes, digitale hallmark kaarten, facebook berichten en hyves krabbels en kaarten die dan of wel niet ooit aankomen.

Daardoor voelde ik me nog een beetje jarig. Iedereen was namelijk hier weg, Tsjeard + familie zit in NL, Simon en Wouter zaten in Darfur en Bart zat met 2 lokale collega’s in Gedaref. Dus alleen maar locals op kantoor, en de locals kennen volgens mij niet eens het fenomeen verjaardag vieren, want iedereen hier is 1 januari jarig.

Nelleke heeft zonder het te weten wel een beetje mn dag weer goed gemaakt, want die vroeg Else (vrouw van Wouter) en mij mee uit eten. Heerlijk gegeten en natuurlijk een ijsje als toetje.

Wouter is inmiddels weer terug uit Darfur. Wel met een paar kilo minder, want die was ziek geworden, en heeft een paar dagen aan het infuus gelegen om maar niet uit te drogen. Maar nu gaat het wel weer beter.

Ik ga waarschijnlijk volgende week of die week erna naar Darfur. Dus volgend bericht zal waarschijnlijk vanuit daar zijn.

Het beste allemaal

Groeten

Erik

PS voor degene die het nog niet wisten, ik ben weer oom, van mijn schitterende neefje met de nog mooiere naam Joël (Levi).

                                           Het is die kleine in die witte broek :-)