Al weer bijna een maand in Sudan

Hee allen,

Op mn werk staat het meeste in teken van voorbereiding op mn volgende trip naar Darfur. De planning is om de eerste week van juni daarheen te gaan. Bart en ik willen hierbij alle 4 gebieden bezoeken. Dus dat wordt wel een hoop gereis. De trip zal in het teken staan om iedereen te ontmoeten, maar vooral hun verder te ontwikkelen op het gebied van financiële planning, waar ze hier niet echt veel kaas van hebben gegeten, We willen graag dat ze in de toekomst gaan plannen, om beter te voorzien wat ze gaan uitgeven, maar dat zal erg lastig worden, als je bedenkt dat ze zelfs voor het stoplicht nog niet vooruit denken, en gerust op de linker baan gaan staan (van de 4 banen) als ze rechtsaf moeten. Dit komt voornamelijk omdat ze het idee hebben dat alles vanzelf wel weer goed komt.

Een mooi verhaal hierover vertelde Timmo (een consultant uit NL) hij had ooit meegemaakt dat er een aantal bouwvakkers bezig waren met een dure machine om een gebouw te bouwen. Een buitenlander had net de buienradar bekeken en zag dat er fikse buien aankwamen. Hij zag de bouwvakkers, en ging snel naar ze toe om dit mee te delen. Maar de bouwvakkers zeiden dat ze wel keken wat er ging gebeuren. Uiteindelijk de fikse buien gekomen, de machine kapot. Zo gaat het dus blijkbaar, maar ze zijn dan ook niet boos en gingen vervolgens gewoon rustig de machine weer repareren.

Maar goed alles moet met kleine stapjes dus we gaan er vrolijk tegenaan en hopen dat we toch zoveel mogelijk kunnen bereiken.

Vorige week zaterdag nog met Wouter door de stad getoerd. Met de bus heen ging nog prima, je betaald 0,60 SDG (zo’n € 0,15) per ritje en je mag net zolang blijven zitten als je wilt. Nou na een half uur waren we in het centrum, dus maar uitgestapt en rondje over de Nijlboulevard gedaan. Ook nog even bij het mooiste gebouw van Khartoum naar binnen geweest (gewoon niks vragen en doorlopen dan houden ze je ook niet tegen) en op de bovenste verdieping een mooi uitzicht gezien over de stad. Wouter had nog even geïnformeerd wat het zwembad/sauna abonnement voor een jaar kostte maar dat was wel erg prijzig daar, zo’n 5.000 SDG (€ 1.200).

Terug wouden we nog even gaan zwemmen bij de Griekse club, maar we hadden eerst al 3 bussen nodig om weer de juiste weg terug te vinden, en uiteindelijk konden we het zwembad ook niet vinden. Wouter aan een aantal locals de weg gevraagd naar t zwembad, hele vriendelijke jongen zou wel even meelopen, aangekomen bleek t niet de Griekse club maar een lokaal zwembad. Omdat het water er niet groen uitzag toch maar een baantje wezen trekken. Toen we weer aan het opdrogen waren, zagen we dat meer dan tweederde van de mensen wel heel veel aan 1 kant bleven, waarschijnlijk omdat ze niet konden zwemmen. Waarbij er nog wel een aantal wat probeerde, maar waarschijnlijk kennen ze hier geen “happen naar Pijnenburg”. Daarnaast zagen we nog een duikplank en dat kan je natuurlijk niet aan je voorbij laten gaan. Deze was afgesloten, maar doordat we erg vriendelijk vroegen aan de badmeester of we asjeblief 1 keer mochten, deed hij toch even het koordje opzij. Wouter zn bommetje mislukte een beetje (maar die had weer een mooie zweefduik in zn arsenaal) maar mijn bommetje bleek toch wel aardig te zijn gelukt, want ondanks dat we toch al veel bekijks hadden vanwege onze iets afwijkende huiskleur bleken er nu nog veel meer mensen onze richting uit te kijken. Waarop vervolgens alle Soedanezen ook van de duikplank afgingen, wat een beetje boze badmeester opleverde.

Donderdagavond was Tsjeard zn dochter jarig en Aaf (zn vrouw) had ons allemaal uitgenodigd om te komen eten, erg gezellig allemaal, en weer eens ijs als toetje! Daarnaast had dezelfde dochter nog een uitvoering van school. En hier ben je blij met elk uitje, dus gezellig met zn allen wezen kijken. Was echte NL’se musical achtige utivoering, waarbij je toch wel zag dat ze op een Amerikaanse school zaten, want na afloop moesten nog wel even de beste kinderen van de school hun dansje, trucje of zangstukje doen. Maar wel mooi, en ze hebben daar ook een prima voetbalveld, (met gras jaja) dus ben van plan nog wel een keer daar een potje te voetballen.

Gisterenochtend voor het eerst uitgeslapen, wel tot 10:00. Dat is hier al laat omdat Quartier hier al vroeg dicht gaat en ik dus meestal in t weekend al voor 24:00 op bed lig.

Verder wasjes gedraaid en maar weer eens ge-fifa’t op mn Wii. Eitje gebakken met heerlijke NL’se kaas. Wat toch even de geniet momentjes zijn qua eten.

Ze maken af en toe hele bakken eten zonder iets erbij, van de week stond er weer een hele bak rijst zonder iets. Ik winkeltje in winkeltje uit om dr wat bij te kopen, maar dr is gewoon echt niks lokaals voor te krijgen. Blijkt dat de Soedanezen dit alleen met suiker eten als toetje. Dus volgende keer uit NL maar pakjes kruiden, of statesaus meenemen. Want kip kennen ze hier wel genoeg.

Gisteravond wezen oppassen bij Aaf en Tsjeard, omdat ze een etentje hadden met de Amerikaanse school waarop Aaf sportles geeft. Rustig een filmpje kunnen kijken op mn laptop, met heerlijke boterkoek erbij. Alleen even de kleinste een flesje water moeten geven, en de middelste 5 keer terug naar bed moeten sturen, maar dat scheen gebruikelijk te wezen.

En vanochtend weer wezen tennissen, dit keer met Bart, hij is wel goed, maar gelukkig voor mij, had hij al een jaar niet getennist dus ik kon het dit keer nog van m winnen, maar vermoed als we meer gaan spelen dat ik het onderspit moet delven.

Ben benieuwd weer naar de verhalen uit NL. Het makkelijkste is gewoon reageren op deze blog, of een e-mail sturen. En mocht je echt ouderwets de postduif nog willen sturen dan kan dat naar:

Erik Huising

ZOA Refugee Care

P.O. Box 8280

Amarat 12217

Khartoum

Sudan