Hee allen,
Euhm ja en dan ben je ineens 3 maanden verder ten opzichte
van het vorige verslag. Er waren al wat mensen aan het klagen dat ze niets meer
hoorde, maar het gaat allemaal prima.
Wat is er gebeurt in 3 maanden, ik was gebleven bij het feit dat mn broer was
langs geweest.
Op 23 Februari hadden we een staf uitje wat erg gezellig
was. We zijn met alle medewerkers en hun familie (of soms vrienden) naar de
Nijl gegaan, ongeveer 2.5 uur rijden van Khartoum. We hadden rond de 40
man/vrouw/kinderen. Er kwamen wat meer mensen opdagen dan gepland maar hoe meer
zielen hoe meer vreugd en hoe drukker
het was in de bus. We hadden gemiddeld met zn 4en 3 plekjes in de bus, maar
door het gezellige zingen van de vrouwen maakte dat niet zoveel uit. Ook Trudy
en ik mochten een Nederlands liedje ten gehore brengen. Nu kennen ze
allemaal “daar boven op die berg”. De
busrit verliep voorspoedig, alleen het laatste stukje moest 1 keer geduwd
worden.
De meeste menen maken niet zoveel mee, dus zo’n uitje is
heel bijzonder, mede omdat we naar een mooie plek aan de Nijl waren gegaan.
Daar aangekomen, beetje over de rotsen gelopen, wel gevaarlijk omdat de meesten
niet kunnen zwemmen. Toch over een aantal beekjes geklommen, maar de terugweg
bleek moeilijker, dus heb ik maar geholpen met oversteken. Bij 1tje ging dat
mis, want die gleed uit, gelukkig kon ik haar vast houden en gelukkig was
alleen een natte rok het eindresultaat.
Nog een gezellig boottripje met zn allen gemaakt (met 1
reddingsvest aan boort) en daarna lekker gegeten met zn allen. Een schaap is
dan heel belangrijk, dus die werd op de bbq klaar gemaakt. Na de watermeloen
als toetje weer naar Khartoum, wat een lange dag tot een mooi einde bracht.
Daarna ben ik nog een keer naar Darfur geweest (vraag me
niet naar de datum) maar daar 2 weken gebleven om 3 nieuwe mensen aan te nemen,
wat ook prima gelukt is. Situatie was erg onveilig, vooral in Gereida, toen ik
aankwam zei de HAC (hummanitarian aid commision) al dat ik niet alleen door het
dorp mocht rondlopen en dat ik ook niet naar de projecten mocht. Wat erg jammer
is maar zulke dingen gebeuren nu eenmaal in deze omstandigheden. Ook nog een
keer een paar dagen naar het oosten van het land geweest voor een kleine
training daar.
Verder veel veranderingen in ZOA, Trudy is gestopt en Simon
heeft net aangegeven te gaan stoppen per eind Juni. Voor Trudy hebben we al een
vervanger, welke nog wacht op de juiste papieren, maar voor Simon moeten we nog
op zoek. Dus dat gaat wel wat veranderen.
Simon blijft wel in Sudan werken dus die kom ik nog wel tegen.
Daarnaast zijn we heel hard bezig om nieuwe donoren te vinden voor 2014, een aantal grote projecten lopen af en het zal lastig worden om dit op te vangen.
Simon blijft wel in Sudan werken dus die kom ik nog wel tegen.
Daarnaast zijn we heel hard bezig om nieuwe donoren te vinden voor 2014, een aantal grote projecten lopen af en het zal lastig worden om dit op te vangen.
Als laatste ben ik net terug van Spanje, heerlijk 10 dagen
niets gedaan, met wel een schitterende wedstrijd Barcelona – Real Betis. Top om
de rest van de familie daar te zien en 10 dagen met ze door te brengen. Dan zie
je ook je neefjes en nichtje wat langer dan normaal in NL.
Nu weer terug naar het normale leven (ja het wordt wel een beetje normaal) .
Ben gelijk vanaf Spanje doorgegaan naar Darfur en net weer terug in Khartoum,
waar ik wel even aan het weekend toe ben.
Groeten
Erik