Einde van ruim 2 weken Darfur

Salaam,

Het nadeel van in Darfur zijn is dat je niet veel anders kan doen dan werken, dus dat doe je dan ook gewoon 7 dagen per week, dus ben nu een beetje afgedraaid.
Vorige week zaterdag nog een dag met de nieuwe accountant van Gereida gezeten om de administratie van mei in te voeren. Zondag met de accountant van Nyala de administratie doorgenomen van het 2011. Waar kijk ik dan naar, vraag je je dan af?

Ja das nog niet zo makkelijk uit te leggen, maar ik ga het toch proberen. We houden de administratie bij voor 3 partijen:

1)      ZOA in het algemeen, om te laten zien wat we hebben uitgegeven en uitgevoerd

2)      De overheid van Soedan om ons aan de wet en regelgeving te houden om maar niet het land uit te worden geschopt.

3)      De donoren (Europese commissie, Ministerie van buitenlandse zaken, Nederlandse ambassade en nog wat andere fondsen en natuurlijk ook de kleinere bijdrages die in de collectebus zijn gedaan)

En voornamelijk die laatste partij stelt nogal wat eisen aan onze administratie. Zo moet je natuurlijk van elke kostenpost een factuur hebben, maar je moet ook kunnen laten zien dat bijvoorbeeld trainingen zijn gevolgd of schoolmateriaal is afgeleverd aan de beneficaries (uiteindelijke begunstigden).

Dus als je bijvoorbeeld schoolpakketten koopt voor 10 scholen moet je als documentatie alle leraren hebben laten tekenen voor ontvangst.

Daarnaast kijk ik of onderhoud aan auto’s en brandstofverbruik niet te hoog is. Of alle waardevolle spullen die we ooit hebben gekocht nog aanwezig zijn. Of de betalingen door de juiste personen is gedaan. Enz enz. Dus daar kan je zo een dag druk mee zijn.

Maandag en dinsdag financiële training gegeven aan de accountants, veel over bovenstaande zaken gesproken hoe iedereen het op zijn of haar manier deed. Maar ook wat richtlijnen gegeven hoe je ze de uitgaven in de toekomst kunnen inschatten. Was leuk om te doen, en geloof dat ze er blij mee waren.

Dinsdag ook nog ff naar een project in Nyala geweest waar ze een school bouwen, maar was maar een klein stukje uit de stad, dus niet het beste voorbeeld van onze projecten. Wel was mooi dat de chauffeur Bob Marley draaide met natuurlijk “Don’t worry about a thing”.

                                            School van binnen

                                         School van buiten

Nog even met de PTA (parent teachers organisation) een bakkie doen of het wel allemaal goed gaat.

Woensdag MT meeting gehad, is niet echt interessant, dus zal er niet teveel over zeggen. Wel was het voordeel dat Bart, Tsjeard en Simon er waren zodat we een potje konden kaarten ’s avonds. Is weer eens een leuke afwisseling tussen al het werken door.

Donderdag samen met Tsjeard door gevolgen naar El Fasher (is zo’n 200km ten noorden van Nyala). Was een mooie vlucht met een klein vliegtuigje voor zo’n 8 passagiers, dan heb je wel ff t idee dat je in een andere wereld zit. In El Fasher zijn we nog niet gestart met de projecten, dus we hebben een aantal dorpen bezocht waarin we willen gaan werken. Ik mocht mee dus dat is wel een hele ervaring. De stad uit gaat nog prima, dan kom je een checkpoint tegen waar ze moeilijk gaan doen over waarom je naar die dorpen toe wil, maar uiteindelijk laten ze je toch gaan. En dan is het in 1 keer van de weg af en door de woestijn rijden, ik had geen idee waar de weg was, maar de bestuurder wel (of hij deed in ieder geval zn best om te doen alsof hij dat wel wist). Het is voornamelijk zoeken naar een pad die een voorganger heeft gemaakt, waardoor je vaart kan houden. Het eerste dorpje Sawa had erg weinig faciliteiten, huizen en de school is van klei met een rieten dak.

                                 Panorama van de klaslokalen

Water was er alleen in het regenseizoen in een soort grote vijver (hafir) welke de gemeenschap aan het uitdiepen was met een project van een andere organisatie. De gemeenschap krijgt dan voor elke 33 procent een bepaalde hoeveelheid eten. Lijkt me wel een goede deal.

Het enige nadeel is dat uit de hafir ook de dieren drinken, en dat het water wat erin loopt ook niet 100% schoon is. Dus helemaal optimaal is het niet, maar anders moeten ze het hele jaar door water halen in het dorp verderop en dat is wel 2 uur heen en 2 uur terug ongeveer.

                                             Hafir

Wij willen daar een school neer gaan zetten, met SSB blokken. Wat is dat SSB, nou dat zijn zongedroogde stenen van zand en cement, hierdoor blijft het milieu gespaard, want de andere stenen doen ze bakken, en daar heb je hout voor nodig, wat niet heel veel voorradig is.

De gemeenschap zal getraind worden om deze blokken te maken, en ZOA zal voor de materialen en machines zorgen, mooi project dus.

In de andere 2 dorpen die we bezochten waren de faciliteiten beter, maar ze hadden maar een beperkt aantal klaslokalen, met een gemiddeld aantal leerlingen van 70, dus er moeten nieuwe lokalen bij. Met dezelfde training willen we de gemeenschap de resterende klaslokalen bij laten bouwen.

Hierna willen we in dezelfde 3 dorpen, training voor agricultuur gaan doen en kijken wat we voor de rest kunnen doen aan de watervoorziening.

Mijn algemene indruk was dat de mensen niet in een mensonterende toestand leven, maar dat er nog wel veel verbeterd kan worden.

                                        Klaslokaal van Unicef

                                    Klaslokaal gemaakt door de gemeenschap

                                                       Ons vervoer

                                          Zand, bomen en kamelen

                             Ja dit zou ook een klaslokaal moete voorstellen

                       Op de weg terug, je ziet de bewolking, het regen seizoen komt eraan!

Het plan was om Maandag terug te vliegen naar Nyala en dan dinsdag door naar Ed Daein (80 km ten oosten van Nyala). In eerste instantie werd mn vlucht van maandag al gecanceld, gelukkig kon ik dinsdagochtend vliegen. Maar toen ik in Nyala kwam was mn vlucht naar Ed Daein gecanceld, dus was een beetje pissed, want vandaag zou pas de 1^e vlucht weer naar Ed Daein zijn, en dat paste niet in mn schema want zondag komen er accountants een project controleren en moet ik weer terug zijn in Khartoum. Maar al met al toch een goede 2 weken in Darfur gehad en veel kunnen doen. Nu weer lekker in mn “eigen” bed slapen met airco.

Ben benieuwd weer naar de verhalen uit NL, al krijg ik van een hoop vrienden/familie die wel via de mail/skype/msn. Voor degene die naar Guus of CAS gaan heel veel plezier en hoop dat jullie t een beetje droog houden!

Tot de volgende blog

Erik

PS Jullie hadden nog de foto van de hele kip tegoed (niks vergeleken met die van kruik)

2de keer in Darfur

Hee allen,

Inmiddels wordt alles een beetje gewoner, dus dan valt er ook minder te schrijven, daarom kan het zijn dat het soms wat langer duurt voordat ik weer een blog schrijf. Vorig weekend weer een potje getennist tegen Bart, dit keer kansloos verloren, dat was wat eerder dan verwacht, maar wel leuk om tegen te tennissen. Daarna kwamen we nog 2 mensen tegen van de UN, en die vroegen of we nog een potje wouden dubbelen, nou dat ging wel weer goed, 6-1 winst. Nog even een praatje gemaakt met die mensen, en 1 vertelde dat hij ook deed voetballen op de vrijdagavond, ik dus snel gevraagd of ik mee kon doen en dat was no problem. Maar dat duurt nog even voordat ik de 1e keer kan want ben nu in Darfur (Nyala).

Dinsdag gevlogen met WFP (world food program) dit zijn wat kleinere vliegtuigen, maar nog niet zo klein als het vliegtuig van de flying doctors. Er gaan denk ik nog wel 50 a 60 man in, en dit was gewoon een jet. Het probleem is alleen dat ze niet zoveel bagageruimte hebben, en je dus ook niks extra mee mag nemen. En dat moest ik nou net wel, had de computer en beeldscherm bij me voor de nieuwe accountant. Dus zat ruim boven de toegestane 20kg. Want ze wegen echt alles, tot je handbagage en je laptop aan toe. Dus dat vrouwtje een beetje klagen van dat mag niet en wat gaan we dr aan doen. Ja dat weet ik ook niet??? En dat was precies t goede antwoord, want ze was t al zat en zei volgende keer een beetje meer op het gewicht letten. Dus uiteindelijk ging alles gewoon mee. Woensdag en gisteren (ja voor mij geen hemelvaart) de nieuwe accountant ingewerkt, kost wel wat meer energie, omdat ze hier het liefste alles voorgekauwd krijgen en wij als ZOA graag ook de achtergrond willen uitleggen waarom we dingen doen. Dus dat is nog een hele klus.
Praatje gemaakt met hem wat hij hier zoal doet, en zelfs de locals vinden het hier moeilijk om ontspanning te vinden. Hij zei dat als hij thuiskwam meestal een beetje deed uitrusten, want als het hier donker is is het te gevaarlijk om naar buiten te gaan. Dus alleen in het weekend hadden ze een plaats buiten de stad waar ze wel eens heen gingen om te "picknicken" wel apart dus. Vindt het daarom ook niet zo vreemd dat eten hier zo centraal staat, dat is het enige wat je gezellig met zn allen kan doen.
Krijg hier ook weer veel te veel te eten, dus vraag maar af en toe of ze een dagje niet willen koken, kan ik de restjes opmaken. Eergisteren maakten ze t al weer erg bont, kreeg ik niet zoals bij kruik een halve kip, maar een hele kip. Heb dr nog een foto van, maar ben helaas mn snoertjes naar mn laptop vergeten, dus die foto houden jullie nog tegoed.

Aankomende week de financiele training geven aan alle acocunants, en dat donderdag een managment team vergadering (is ongeveer 4 keer in het jaar). Daarna door naar El Fasher (Noord darfur) op vrijdag, dinsdag weer terug naar Nyala, om woensdag naar Ed Daein te vliegen. Dus een hoop gereis, maar krijg zo wel een beeld hoe het in alle gebieden er aan toe gaat.

Het beste allemaal weer, en tot de volgende blog

Groeten

Erik