Koud!!!

Hee allen,

Te lang geleden dat ik weer een stukje heb geschreven. Dit komt met name door de hoog aantal bezoekers die we in Sudan hebben gehad. 3 externe accountants (Sudanees), 2 interne accountants, CEO, Specialist voor community harmony en een agrarisch specialist (alle 5 uit NL).

Na alle accountants te hebben “weggewerkt” kon ik eindelijk weer eens reizen naar Darfur, waar ik nu 10 dagen heb gezeten en vandaag weer terug vlieg naar Khartoum. Heb daarnaast ook geregeld dat ik met kerst naar huis kan, dus het plan is om van 24 December tot 6 Januari op NLse bodem te verblijven.

Was al 6 maanden niet in Darfur geweest, dus veel te lang geleden. Vanuit Khartoum kun je veel beheersen maar niet alles. En daarom is het goed om regelmatig langs te gaan bij de financiële en logistieke mensen in het veld.  Daarnaast zijn ze erg blij om witneuzen in het veld te zien. Hopelijk is dat enthousiasme, maar misschien ook om wel een beetje om maar weer eens om een salarisverhoging te vragen.

De 2^de dag in Nyala was een hele vreemde, Trudy en ik zouden gaan zitten om de plannen voor 2013 te bespreken, maar om 11:00 kreeg ze een telefoontje dat haar zus was overleden. Dan staat de wereld even stil voor een paar minuten. Begrijpelijk was dat ze zo snel mogelijk naar NL wilde. Dus ticket van Nyla naar Khartoum laat regelen, uitreisvisa laten regelen (dit duurt 10 dagen maar gelukkig is er een noodprocedure die normaal 1 dag duurt, maar nu gelukkig binnen 4 uur klaar was) en een ticket naar NL geregeld. Het was heel vreemd om mee te maken, maar we waren blij dat ze dezelfde nacht nog op het vliegtuig naar Amsterdam zat. 

Voor ons ging het werk gewoon weer verder, dus administratie gecontroleerd en na 3 dagen de helikopter naar Ed Daein. Is 45 minuten reis, en je vliegt op 1,200 meter hoogte, dus mooi om Darfur vanuit de lucht te zien. Je ziet verschillende rivieren maar deze staan allemaal droog. Slechts 2 tot 3 maanden per jaar vloeit daar water door. Is erg mooi om te zien vanuit de lucht, maar zou beter zijn als er geen zand in zat, maar water.

In Ed Daein het weekend doorgebracht, wat redelijk saai is, dus hele weekend maar doorgewerkt. ’s Avonds ging ik op de markt eten, maar de veiligheidssituatie was een beetje onvoorspelbaar dat er elke keer een wacht mee moest. Wel gezellig, maar mijn arabisch is net zo goed als zijn engels, dus veel handen en voeten werk. Zondag training met de staf gehad, enorm leuk om te doen, over de donor compliance en financiele processen. Heb nog nooit mensen zo hard mee zien pennen. Dus ze waren werkelijk geintresseerd.

Gisteren weer terug gevlogen naar Nyala en vandaag dus door naar Khartoum. Nog 2 daagjes werken en een weekend, dan is het vakantie. Gaan we weer proberen de kilo’s eraan te eten. Iedereen een goede kerst gewenst en zie de meesten van jullie hopelijk ergens daarna.

Groeten en tot snel

Erik

November 2012

Hee allen,

Zoals beloofd vorige keer (ook al is dat al weer 2 maanden gelden) zal ik in dit verslag wat meer over mijn (ons) werk hebben. In november zijn we voornamelijk bezig met het plannen van het volgend jaar. Hoe gaat dat in zijn werk:

Simon (programma adviseur) heeft een programma plan voor alle gebieden. Hierin staat in het kort dat we er voor willen zorgen dat er genoeg faciliteiten zijn voor vluchtelingen om terug te keren naar hun “oude” dorpen. In dit plan staat ook per gebied welke dorpen we willen helpen. Deze dorpen zijn geselecteerd op basis van de huidige staat en aanwezigheid van faciliteiten.

Daarnaast hebben we een financieel plan. We kijken welke kosten we verwachten. En hierbij  kijken we hoeveel inkomsten we nodig hebben om ongeveer op nul uit te komen.
We hebben een aantal lang lopende projecten, dus deze inkomsten zijn al zeker. Daarnaast zijn er altijd projecten die aflopen, deze moeten worden vervangen door nieuwe projecten.
Hierbij zijn we nu bezig met een voorstel te schrijven aan USAID (Amerikaanse overheid).  We noemen elke financier, zoals USAID een donor.

Met het programma plan en het financiele plan samen gaan we activiteiten per gebied plannen. We kijken hierbij naar vier dingen, ten eerste de behoefte van een gebied. Ten tweede kijken we naar de restricties die een donor stelt. Ten derde kijken we of we als ZOA wel genoeg kwaliteit kunnen leveren. En als laatste kijken we of het wel duurzaam is.
Stel bijvoorbeeld dat een dorp een brug wil hebben, dat kan een heel goed plan zijn, maar ten eerste zijn er weinig donors te vinden die bruggen financieren, en ten tweede  hebben we dat als ZOA-Sudan nog nooit gedaan, dus is het lastig de kwaliteit van die brug te garanderen. Als die inzakt hebben we ook een groot probleem.
Ander voorbeeld is het uitdelen van zaden aan boeren. Dit kan heel goed zijn, want ze kunnen weer zelf een stuk land gaan bewerken. Maar als ze de hele oogst verkopen en geen geld overhouden om volgend seizoen weer zaden te kopen, is het niet duurzaam geweest. Hierdoor zijn we nu aan het denken over opslag voor zaden. Mensen kunnen gelijk na de oogst de zaden opslaan om deze volgend jaar weer te gebruiken.

Wat voorbeelden wat we volgend jaar willen gaan doen:
- Scholen bouwen
- Waterputten slaan met een generator erbij die het water omhoog pompt en soms een opslag erbij. - Training voor een watercomité die het onderhoud van de waterput en generator regelt
- Toiletten bouwen bij scholen
- Stekjes voor bomen verstrekken
- Training van boeren op het gebied van diversificatie of intensivering
- Opslag bouwen voor zaden van boeren
- Financiering voor het opstarten van een kleine onderneming
- Training voor het opstarten van een kleine onderneming
- Zaden en ploegen verstrekken aan boeren
- Regenopvang van daken van scholen en opslag. Hiermee kunnen kinderen hun handen wassen.
- Promotie van hygiëne op school

To zover het werk, qua privé is het erg heen en weer rennen geweest. Ik ben een weekje op vakantie naar Egypte geweest toen ik terug kwam zag ik dat mn opa was overleden, dus ben ik terug naar NL gereisd. Dit was al binnen 4 dagen. Hierbij 11 dagen in NL gezeten en ook gewoon gewerkt. Maar genoeg leuke dingen in de weekenden kunnen doen, wat weer erg mooi was om de meeste vrienden weer even te zien. Nu inmiddels weer 2 weken aan het werk, maar vanaf vorige week donderdag tot afgelopen maandag was het slachtfeest, dus was iedereen vrij. Ik heb gewoon gewerkt om niet helemaal door mn vrije dagen heen te zijn. Wel ben ik in het weekend nog even bij een collega geweest die me uit had genodigd om schaap te komen te eten.
Een enorm leuke ervaring, je ziet overal schapen in de poort hangen, die aan het uitbloeden zijn. Als ze uitgebloed zijn, worden ze verder gefileerd. Leuk om te zien. Gezellig om een hele dag een beetje te eten en te drinken en te praten.

 

Daarnaast heb ik waarschijnlijk een slijmbeursontsteking aan mn elleboog. Ik werd vorige week maandag wakker en had een enorm pijnlijke elleboog. Snapte niet waarvan dat kwam, want had zondags alleen in het vliegtuig gezeten. Maar even afgewacht en de dag erna was de pijn weg zolang ik er niet op leunde, alleen was die nu een beetje dik. Dag erna was die helemaal dik, dus toch maar even naar de dokter. Kom daar aan kan kiezen tussen normale ingang en spoedeisende hulp. Ik gewoon de normale ingang genomen, maar dit bleek toch echt niet de bedoeling. Moest naar spoedeisende hulp, dus kreeg daar gelijk 3 dokters om me heen, met wat is er gebeurt. Ze dachten zelf aan een insect, dus hebben ze wat vocht eruit genomen. Maar bleek geen insect te zijn, dus ik opperde slijmbeursontsteking, en daarin gingen ze mee. Moest naar de apotheek en kreeg daar medicijnen mee. Nou en toen nog de rekening, die was 126 SDG, dat is ongeveer 15 euro. Waarbij de medicijnen 66 SDG waren, dus denk niet dat dokter een goed betaalde baan is hier.
Terug op kantoor bleek dat ik antibiotica mee had gekregen. Hebt t maar genomen, maar denk niet dat het veel heeft geholpen. Heb ook nog een NLse dokter geraadpleegd en die zei dat ik ontstekingsremmers moest hebben, wat me ook logischer lijkt. Hij zei ook dat het wel 5 weken kon duren. Dus we wachten het maar even af.

Verder ben ik vandaag de hele ochtend bezig geweest om mijn gasfornuis schoon te maken. Ik heb al een paar keer proberen uit te leggen aan de schoonmaaksters dat ze het moet schoon maken. Maar bij haar gaat er een doekje overheen en is het schoon. Ik heb een halve kilo vet eruit gehaald, maar ben nog niet klaar. Ben er alleen wel klaar mee, dus morgen maar weer verder.

Goed weekend allemaal

Groeten

Erik

P.S. de winter komt eraan, volgende week wordt het 36 graden. Ja zou je zeggen wat maakt 42 graden of 36 nou uit tis allebei warm. Nou een jas, je moet je bedenken dat het ongeveer hetzelfde is als in NL tussen 22 graden en 16.

Suikerfeest

Hee allen,

Bij mij ook een beetje komkommertijd wat betreft het nieuws, dus het is alweer 7 weken geleden dat ik een blog heb geschreven. Dit kwam deels omdat er veel mensen op vakantie zijn, waardoor er niet zoveel wordt georganiseerd, deels doordat het te warm is om wat leuks te gaan doen, deels doordat het gewoon erg druk was na mn vakantie op mn werk.
Maar vorig weekend er toch even uit geweest, het einde van de Ramadan was een hele opluchting voor velen. Maar ook voor mij, want dan gaan de mensen ipv 30% weer gewoon op de volle 70% werken, wat toch wel een verschil maakt. 100% zal hier niet veel voorkomen, deels door de hitte, deels door de cultuur. (uitzonderingen daargelaten natuurlijk).

Aan het eind van de Ramadan is het suikerfeest, ze hebben hier nog nooit van suikerfeest gehoord, weet ook niet hoe ze in Nederland aan die vertaling komen. Maar goed wel vrij en dus tijd om eropuit te gaan. Ik was bij een collega uitgenodigd en iedereen gaat volgens goed gebruik naar de plaats waar zijn of haar ouders wonen. Wij zijn vrijdagochtend met de bus naar het noordoosten gegaan. Dit moest een 5 a 6 uur durende trip worden. Na ruim 5 uur aangekomen bij het dorpje, enig probleem was dat er nog de Nijl tussen waar wij waren en het dorpje zat. Normaal vaart er een ferry over het water, maar deze was helaas stuk. De dichtstbijzijnde ferry die wel werkte was twee uur verderop. Dus wij nog 2 uur naar het noordoosten gereden, daar de ferry genomen en met een “box” (een oude pick-up met achterop een soort overkapping) naar het zuidwesten weer aan de andere kant van de Nijl gereden. De “box” is helemaal afgeladen gedurende deze tijd van het jaar en dus zaten 3 mensen naast de bestuurder, 10 mensen binnen in de box en 10 mensen bovenop de box.  Deze rit duurde ook weer anderhalf uur. 

De Ferry

Totaal na 10 uur reizen waren we in het dorp van mn collega haar ouders. Haar zussen en broers ontvangen ons vriendelijk. En moest gelijk een douche nemen want het reizen had me wel vies gemaakt. Nou komt het water direct uit de Nijl, dus het water wat uit de kraan kwam was modderbruin. Echter hier hadden ze een oplossing voor, dit water deden ze in een grote ton en hierdoor zakte de modder naar de bodem en hield je geen donkerbruin water over maar lichtbruin water.
Ik heb dan ook een aantal keer gevraagd als er wat te drinken stond, of dit sap was, maar dat bleek dan weer gewoon water te zijn. Ik dacht laat maar gaan en heb gewoon flessen water gedronken. Achteraf dacht ik echter dat ik ook gewoon dat modderwater heb lopen drinken, want ik heb ook verschillende juices op en deze waren hoogstwaarschijnlijk gewoon met het Nijlwater gemaakt. Maar ben verder niet ziek geweest, dus zal wel goed zijn.

Vlnr: Broer, Erik, Moeder,
Oom, vader, vriend van oom

Na de douche werd ik rondgeleid in het huis en achter het huis stond een schaap in een kooi, dus ik zonder nadenken te zeggen dat die wel lekker zal smaken deze week. Maar het slachtfeest is toch echt een ander feest dan het suikerfeest, dus dat schaap heeft nog wel een paar maanden te leven.
Huis zag er prima uit, staan altijd enorm veel bedden, mochten er gasten komen. Ik mocht in een kamer met ventilator slapen, werd speciaal voor me ingericht met muskietennet en al.

De vrijdagavond was nog Ramadan en dus tijd om het vasten te breken (breakfast). Rond een uur of 19:00 wordt iedereen actief en de mannen gaan buiten om een open stuk met alle buurtbewoners op matten zitten. Iedereen neemt eten mee en juice. Wat er precies in de juice zit weet ik niet, maar sommige zijn van fruit welke erg lekker zijn en sommige zijn van iets van graan gemaakt, welke mij minder in de smaak vielen. Om 19:15 roept de moskee dat het tijd is om te eten en valt iedereen aan. Binnen 15 minuten heeft iedereen gegeten en gaan ze met zn allen bidden, daarna is het tijd voor koffie of thee, welke ik als gast toch wel 4 keer moest drinken. Na het eten gaat iedereen terug naar huis en wordt er TV gekeken door de mannen en schoongemaakt door de vrouwen. Op TV wordt aangekondigd of de maand Ramadan voorbij is, maar helaas iedereen moest nog een dag extra.

Breakfast (19:15)

De zaterdag was een beetje vreemde dag, ik kon gewoon eten en drinken en de rest moest nog vasten. De dag voor het suikerfeest moet het huis spic en span worden gemaakt. Helaas was de schilder net geweest en die had de vloertegels niet afgedekt en dus zaten de tegels erg onder de verf. 1 van de zussen zat zuchtend dat schoon te maken. Dus ik heb maar even een paar uurtjes geholpen, waarop een andere zus boos werd op de ene zus, want je mocht gasten toch niet aan het werk zetten. Maar ik vond het wel een leuk tijdverdrijf. De rest van de dag wordt er niet zoveel gedaan, beetje liggen, dus heb maar een Quest uitgelezen. ’s Avonds weer hetzelfde ritueel met eten, mannen naar buiten en vrouwen eten in huis. Op dat soort momenten vind ik het wel erg jammer dat ik geen Arabisch kan. Want bij de mannen kon niemand Engels en ik kan inmiddels misschien 50 woorden Arabisch, dus schiet niet echt op. Die avond vroeg naar bed, want de volgende dag zou het suikerfeest beginnen.

Zondagochtend om 7:30 gewekt door mn collega en ik mocht met de mannen mee naar de Moskee voor het Eid gebed (Eid = suikerfeest). Er was een groot veld voor de moskee, waar alle mannen en daarvoor de Imam stond, achter een scherm stonden nog wat vrouwen. De kinderen liepen los rond met speelgoedgeweertjes en schoten balletjes naar elkaar (erg goede opvoeding). De kinderen hebben hun nieuwste kleren aan en zoals goed Sudanese gebruik haal je nooit ergens de etiketten of het plastic af, zodat andere kunnen zien dat het nieuw is. Zo rijden heel veel mensen rond met het plastic nog om hun stoelen in de auto. Maar hier was een ventje met het etiket van de shop er nog aan, wat ook erg bijzonder is.

Je ziet wel dat het nieuw is

Ik mocht ergens aan de zijkant gaan zitten op een boomstronk om het gebed gade te slaan.
Er kwam al een enorm geluid uit de speakers, met een oproep. Ik kreeg koffie en dadels, wat erg lekker is, gedroogde dadels smaken erg naar rozijnen. De dienst duurde ongeveer een 20 minuten, waarvan ik 10 minuten opgenomen heb op mn camera.Ik heb dit later op de laptop laten zien, waarna de hele buurt werd uitgenodigd om het filmpje te zien.

Filmpje is een beetje groot dus daarom maar een foto

Na de dienst kwam iedereen langs om mij een hand te geven en me een goed leven toe te wensen. Daarna gingen ze in stoet langs alle huisjes om alle vrouwen een hand te geven. Ik ben na 4 huisjes maar gestopt en terug gegaan. Maar toen ik terug was, kwam iedereen ook langs in het huis van mn collega dr ouders, dus kon ik weer iedereen een hand geven. Iedereen deelt snoepjes en koekjes uit wat het toch een beetje op het suikerfeest doet laten lijken.  Na het handen schudden is het eten en gaan we op bezoek bij een aantal familieleden.

In de middag zijn we wezen kijken bij het eerste agrarische project. Dit project is opgestart door de Engelse in 1904. Het project bestaat voornamelijk uit het water uit de Nijl  in een kanaal pompen. Dit kanaal loopt daan kilometers het land in, waardoor de boeren overal water hebben. Vroeger werd hier veel graansoorten verbouwd, maar tegenwoordig is het vooral rendabel om fruit te verbouwen. Dus zie je heel veel sinaasappels, mango’s, citroenen, limoenen, dadels, druiven en nog wat andere soorten. De vader van mijn collega was onderhoudsmonteur geweest bij de generatoren, dus we mochten wel een kijkje nemen overal bij de pompinstallatie. Was erg leuk om te zien en de volgende dag werd ik uitgenodigd bij een boer om bij zijn land te kijken.  

 Geen idee waarom deze gedraaid is, maar dit zijn de pijpleidingen waar normaal heel veel water het kanaal in wordt gepompt.

 Water in het kanaal wat nog over is

 Sudan kan best mooi zijn

Dadel palmbomen en daaronder sinaasappels

 ’S Avonds eten ze pas erg laat rond 22:00, dus had me al te goed gedaan aan veel koekjes, wat me op veel vragen kwam te staan. Waarom eet je zo weinig, je moet meer eten, vind je het niet lekker etc. Ze geloven je niet snel dat je vol zit.
Heb hierna ook elke maaltijd te horen gekregen dat ik te weinig at, moest meer eten

Maandagochtend met de broer van mn collega op een ezelkar naar de landerij van de boer gegaan. Heb ongeveer een half uur op de kar gezeten, wat ik wel lang genoeg vond. Ik was al een hele attractie in het dorp, maar op een ezelkar vonden de locals toch wel heel bijzonder.
We werden rondgeleid door de landerijen, wat erg mooi was, zie hieronder de foto’s. En  we kregen een lading sinaasappels mee.

 Op de ezelkar

Met de boer

 Dadelboom

Met de boeren en de familie

Dinsdagochtend om 7:00 opgestaan om terug naar Khartoum te gaan. De familie was erg dankbaar dat ik langs was geweest en bij het afscheid zeiden dat ik zeker nog een keer moest komen.
De ferry ging dit keer gelukkig wel en er stond een bus klaar voor reizigers naar Khartoum. Mn collega zette me op de bus, want ze ging zelf naar familie ergens in de buurt. De bus was nog niet helemaal vol en de jongen die de tickets verkocht wist me in gebrekkig engels uit te leggen dat ik even geduld moest hebben, omdat ze wachten op een paar extra mensen. Na 2 uur was er nog steeds een status quo, dit omdat de ferry nog niet vertrokken was naar de andere kant. Dit komt omdat de ferry alleen gaat als er 4 auto’s op staan. Nou is dat van de kant van het dorp af niet zo’n probleem, maar de andere kant op is nog geen hond, zo ’s ochtends vroeg. Na 3 uur was eindelijk de ferry heen en weer en kwamen er een man of 50 aan die nog mee wouden met de bus. Helaas nog maar plaats voor 7, maar na een hoop geduw en getrek was er besloten wie er mee mocht. Mn collega had tegen de 2 mannen achter me gezegd dat ze op mn moesten letten, ik vond dat nou niet echt nodig, want de bus gaat naar Khartoum en hoef niet over te stappen ofzo. Maar na 3 uur rijden stopte de bus voor eten, de mannen achter me leiden me naar ene tafeltje. Natuurlijk weet ik ook wel hoe ik zelf eten moet krijgen, maar ik vond het ongelooflijk mooi om te zien hoe deze 2 mannen hun taak serieus namen, ze kochten van het klein beetje geld wat ze hadden, water en een cakeje voor me. Toen ik het cakeje op had, gingen ze er nog 1 halen, ik zei dat ik genoeg had, want ik wilde de mensen niet op kosten jagen. Maar ze stonden erop dat ik het op at. Na dit cakeje gingen ze weer voor een cakeje en ik deed met handgebaren maar uitleggen dat ik deze wel mee in de bus zou nemen, want anders bleven we bezig. Ik had de neiging om deze mensen geld te geven voor hun goede daad, maar soms moet je ook alleen maar dankbaar zijn en het accepteren en er blij mee zijn. Ik vind het schitterende van de ze cultuur ook dat ze zo goed voor elkaar zorgen en dat gasten altijd welkom zijn en dat je enorm goed verzorgd wordt ondanks het weinige wat ze hebben.

Woensdag en donderdag heb ik weer  gewoon gewerkt en afgelopen weekend voornamelijk schoongemaakt, omdat de huishoudster een hele week niet was geweest. Ongelooflijk hoe vies je water wordt na 2 tegels schoon te hebben gemaakt. Je leert hier wel dat zand niet echt smerig is. Ook afgelopen week gewerkt, Bart en Nelleke kwamen weer terug van vakantie, dus het is weer wat drukker op kantoor. Daarnaast ook wel zo gezellig dat er weer wat mensen boven me wonen. Trudy is inmiddels naar Darfur en komt over een paar weken pas weer hierheen.

Nou ik heb wel  weer genoeg verteld zo te zien. Volgende keer weer wat meer over werk.
Hieronder nog een paar (kleinere filmpjes, de grote filmpjes moeten jullie maar een keer komen bekijken als jullie naar Sudan komen :-p, want dit duurde al meer dan 3 uur om up te loaden)

Groeten

Erik

 Filmpje van de Ferry

Filmpje van het ritje met de ezelkar

Rondje door de landerijen met de auto van de boer (ja ook hier zijn boeren rijk)

Terug na vakantie

Hee allen,

Maar eens een berichtje op vrijdag de 13^de kijken hoe dat bevalt J
Inmiddels weer een week aan het werk in Khartoum na 4,5 week in Nederland. Was top om weer even in ons natte en koude kikkerlandje terug te zijn. Ik geniet enorm van de weekenden, met Guus Meeuwis, Concert at Sea, bedrijventoernooi, vrijgezellenfeest en trouwerij van Noël.
Doet me enorm goed om iedereen weer te spreken en dat een heleboel vrienden moeite doet om weer bij elkaar te komen en weer wat zin en onzin te bespreken!

Maar goed afgelopen zondag weer terug gereisd, kwam er in de auto al achter dat ik mn tennisracket was vergeten in te pakken. Maar dat mocht de pret niet drukken. Vond het allang fijn dat mn ouders me voor de zoveelste keer naar Schiphol brachten. Aangekomen op Schiphol (netjes 3 uur van tevoren) zorgt de KLM ervoor dat je binnen een half uur af bent van je vakantiestemming en je helemaal kapot aan het ergeren bent. Inchecken bij KLM gaat als volgt:
- Eerst op een computer inchecken, na de mogelijkheden “inchecken met paspoort scan”, “inchecken met flying blue nummer” te hebben geprobeerd werkt de laatste optie “inchecken met vluchtnummer” en ja er komt een boardingpas uit.
- Koffers inchecken, thuis netjes gewogen, maar de KLM weegschaal geeft 5 kilo teveel aan, ja dit mag toch echt niet dus gewicht naar mn handbagage.
- Na het overpakken beginnen ze te zeuren dat ik nog een paar honderd gram teveel heb en dat dit niet door het systeem kan, uiteindelijk naar veel knoppen is het toch gelukt in het systeem van de KLM.
- Vervolgens krijg je te horen dat je geen stoelnummer hebt, want standaard worden meer stoelen verkocht dan dat er in het vliegtuig zitten. Dit omdat ze ervaring hebben dat er mensen niet komen opdagen. Dit is toch wel een redelijke vreemde gewaarwording, ik heb dus een ticket, die is dubbel verkocht, en daardoor heb ik nu een probleem? Klinkt niet echt logisch en onder het laatste bakkie met mn ouders ben ik al niet echt vrolijk meer en baal ik enorm.
- Voor het boarden moeten we zoals gebruikelijk allemaal door de bodyscan. En na driekwartier ben ik door de controle om vervolgens mij bij een desk te melden dat ik nog geen stoelnummer heb. Ze verzekerde me dat dit wel goed ging komen. Na een kwartier begint het boarden en ben ik nog aan het wachten. Uiteindelijk krijg ik met de hartelijke verontschuldigingen een stoelnummer en mag ik ook mee. 

Heel vreemd verhaal dus en niet echt handig voor je gemoedsrust. Maar vliegen is wel weer redelijk prettig, na 6 uur sta je alweer met je voeten op de grond, je kan een filmp naar keuze kiezen of muziek en ik zat bij de nooduitgang dus ruimte zat.

Werken op maandag was wel weer even wennen, moet wel gelijk flink aan de slag want de kwartaalcijfers moeten worden opgeleverd. Op dinsdag was het helemaal vreemd, want toen was ik jarig. ’s Ochtends begonnen ze al te zingen wat al een verrassing was, omdat ik niemand had verteld dat ik jarig was. ’s Avonds was het helemaal feest, toen hadden Bart en Nelleke een diner verzorgd en een tiental mensen uitgenodigd waardoor ik me helemaal jarig voelde.

Gisteren een theetje bij de Nijl wezen drinken met Roelof (de agricultural expert van ZOA die hier 2 weken zit) en met Trudy (de opvolger van Tsjeard). Trudy zal zo’n 4 weken in Khartoum blijven voordat ze afreist naar Darfur. Dat is dus voor de komende 4 weken een stuk gezelliger in het Guesthouse dan in je eentje hier zitten.

Allemaal alvast een goed weekend

Groeten

Erik

                                            Trudy, Roelof en ik aan het avondeten

Almost home

Beste mensen,

Even een kort bericht, want ik weet al als ik het nu niet schrijf dan komt er niks meer van. Ik ben afgelopen 2 weken in Darfur geweest. Was enorm vermoeiend, 6 vluchten in 12 dagen. En ben ook wel blij dat ik nog maar 3 dagen hoef te werken voordat ik vakantie heb. Althans eerst een halve week vrij, dan week cursus en dan echt 3 weken vrij, heerlijk!
Hoop dat dit lang genoeg is om iedereen weer even te spreken.

Hieronder een (foto) verslag van Darfur

Groeten

Erik

 Kipje voor bij het eten

Nudiste kip

Zonsondergang Gerieda

Geitjes eten alles

Lekker buiten zitten

AH transport

C1000 transport

Avondeten lekker met zn allen van 1 schaal

Oogsten

Test of de zaden wel uitkomen

97 uit 100 zaden zijn uitgekomen een goed resultaat

Stekjes voor bomen

Deze boom moet uit die stekjes komen

Zaden verpakken om uit te delen aan boeren

Regentijd dus lekker koel om buiten te slapen (voor de lokale staff, mij niet gezien)

Ontbijtje

Klein beetje insecten in de regentijd in je wasbak

Kikkers komen ook tevoorschijn in de regentijd

Dit zijn 3 bomen in 1 als je goed kijkt naar de voorste boom

Mei

Hee allen,

Afgelopen weken een beetje druk geweest met van alles en nog wat. Hieronder een selectie (in volgorde van herrinering J)

Vorige week donderdag zijn we wezen eten en bowlen voor het afscheid van Wouter en Else met het hele ZOA Khartoum team en familie leden. Aardige opkomst, zo’n 20 tot 25 mensen/kinderen. Dit was in een shopping mall waarbij er veel restaurantjes naast elkaar zitten. We gingen bij een chinees zitten, maar terwijl alle expats bij de chinees bestelden vonden de locals het maar niks en bestelden ze allemaal bij de “KFC” ernaast kip, of veul kip. Daarna het bowlen, sommige hadden het nog nooit gedaan dus dat was erg lachen, al zaten er ook natuurtalenten tussen. De baan was zo krom als een hoepel, waarom dat was werd wel duidelijk met de groep die na ons kwam. Deze hadden bowlen met kogelslingeren verward, en probeerden de bal te laten vliegen tot halverwege de baan.
Maar goed waarschijnlijk leggen ze wel een nieuwe baan neer, want gisterennacht is het hele shoppingmall in vlammen opgegaan, en hebben we inmiddels geen shopping mall meer in Khartoum. Iets met electriciteit zeiden ze, en hoogstwaarschijnlijk geen gewonden, dus dat is een geluk bij een ongeluk. Maar wel zonde van het gebouw.

Maandagavond was het koninginnedagreceptie, altijd gezellig om een hoop Nederlanders te zien en onder het genot van het biertje wat zin en onzin te praten. Dit ging het beste bij de bierbar, want waar er heel veel mensen in pak waren en maar een beetje verplicht aan het socialisen waren, was het verderop extra gezellig. De laatste NLse millitair die hier is, heeft erg mooie verhalen, over rugby, de commando’s en alle plekken waar hij gewerkt heeft.
Helaas was het bier lauw, de bitterballen koud en de hapjes soms nog bevroren. Maar dat mocht de pret niet drukken, vooral toen de ambassadeur uit zn dak ging toen hij erachter kwam dat de stekker van de koelkast waar het bier in lag niet in het stopcontact zat. Had het personeel wel wat eerder op kunnen merken inderdaad als je geen lichtje aan ziet gaan in de koelkast.

Dinsdagavond Wouter en Else naar het vliegveld gebracht, dus nu geen huisgenoten meer, das wel erg vreemd, na een jaar met elkaar te hebben doorgebracht.  Zal het zeker missen, het gezamenlijk eten, de kookkunsten en de gezelligheid. Enig voordeel is wel weer dat ik nu ’s ochtends ongestoord in mn boxer door het huis kan banjeren.  
Op het vliegveld nog de laatste groeten, gewacht tot ze door de incheck waren. Want ze hadden wel erge zware koffers. Bleek 14 kilo te zwaar, maar daar doen Soedanezen niet moeilijk over, die reizen met minsten 50 kilo te veel en worden altijd boos als ze iets bij moeten betalen.

Verder veel etentjes, veel voetbal gekeken, mooie wedstrijden in de CL, wat mindere in de NLse competitie, maar goed we gaan de 2^de plek nog wel pakken. Ook al stiekem een beetje aan het aftellen voor mn vakaantie, nog iets meer dan een maand en dan sta ik weer op NLse bodem.
Voordat wil ik nog even een naar het oosten van het land (dag of 2) en naar Darfur (1,5 week ofzo).

Met mn werk gaat het prima weer een accountant op bezoek gehad, was de zoveelste al, wordt er een beetje gek van, mede omdat ze alleen kijken naar de financiën. Ze mogen van mij ook wel eens kijken of we alles wat we doen ook goed doen qua kwaliteit. De financiele administratie weet ik nu zo onder hand wel wat er goed en niet goed gaat. Maar goed, verder was het erg druk omdat de logsitieke  manager in het oosten zat, daardoor moest ik ook wat extra medewerkers aansturen. Wat erg leuk is, maar logistiek is ook heel erg van de hak op de tak.

Naast Wouter en Else gaat ook Tsjeard weg met zn familie, deze gaan in Juni. We krijgen wel vervanging, maar deze vrouw zal in Darfur gestationeerd zijn, dus het wordt wel rustiger op kantoor hier. Das wel jammer, maar ja hij heeft er 3,5 jaar opzitten en dan is het meestal tijd om wat anders te gaan doen.

Ik ga maar eens van mn weekend genieten, de groeten aan iedereen en tot snel!

Erik

PS Sorry de laatste tijd niet zoveel foto’s gemaakt, maar voor degene die denken dat het heel slecht met me gaat, heb ik er nog eentje:

Ja ik heb echt te lijden hier in Khartoum :-p

Ouders in Sudan

Hee Allen,

Mijn ouders zijn vorige week langs geweest, maandags de 12de besloten om een ticket te boeken en donderdag op vrijdag vlogen ze al, dus vrijdagnacht de 16de kon ik ze al ophalen. Zo lijkt het wel erg simpel om Sudan binnen te komen, maar er is wel 5 weken visa procedure aan vooraf gegaan.
Maar ik was erg blij om ze te zien en 10 dagen ze Sudan te kunnen laten zien.

Omdat het wel eens leuk is om te laten zien hoe iemand anders Sudan ervaart heb ik mn moeder gevraagd om een verslagje te schrijven. Hieronder het verslag.

Groeten

Erik

Bezoek Erik in Soedan:

Midden in de nacht landen we op het vliegveld Karthoum. Erik staat gelukkig bij de uitgang.Het is heel warm en bij binnenkomst in onze slaapkamer, denk ik: “Help, moet ik hier 10 nachten slapen”

De volgende dag brengen we een bezoekje aan de markt. Van een heel vriendelijke groenteman krijgen we een meloen, omdat we de ouders van Erik zijn. De markt is een grote verzameling van alle denkbare en ondenkbare spullen. Potten, pannen, koelkasten, etenswaren, maar ook kleding, die je op straat niet tegenkomt.

Op de weg sta ik doodsangsten uit. Links en rechts wordt gepasseerd. Links heeft voorrang, ondanks dat men rechts rijdt. Daar moet je ook even aan wennen. Nauwelijks verkeersborden. Dat is dan wel weer makkelijk. Over het algemeen gaat alles toch wel goed als je niet om een deukje geeft. Ik heb geen auto gezien zonder deuken of krassen. Voetgangers moeten rennen voor hun leven. Zebrapaden heb ik niet gezien. Wel ezelskarren en heel veel tjoektjoeks.

De doorgaande wegen zijn geasfalteerd. De rest is zand. Dat zand dringt overal door. Het douchewater wordt helemaal bruin als je er onder staat en de witte handdoeken van Erik zijn inmiddels zandkleurig. Hoe de Soedanezen hun jurken zo helder houden, is voor mij een vraag.

Er staan mooie gebouwen in Khartoem, maar ook hutjes van lappen en dekens. En overal zwerfvuil. Héél véél plastic. Volgens Erik komt dat omdat de Soedanezen hun spullen vroeger verpakten in bladeren en die dan gewoon weggooiden.

We hebben 2 museums bezocht.

Langs de Nijl gewandeld, waar het wel groen is en vruchtbaar.

Gezien hoe men van klei stenen bakt.

Met een 4 wheel drive naar de piramiden gereden en daar gekampeerd. Lekker geslapen hebben we daar niet.Het waaide nogal en ’s nachts werd het toch wel wat koud en het ergste was, dat er opeens een muis naast me zat, toen we aan het eten waren. De hele nacht dacht ik hem te horen.

De tempels van Naqa bezocht. En overal ben je de enige toerist. Dat is wel heel bijzonder. Toch blijken de bewoners er wel aan gewend te zijn, dat er toeristen komen, want als we de weg vragen, is hun eerste reactie: “ money, cigarets” Wel begrijpelijk als je niet veel te verteren hebt, maar wel jammer.

De dansers op de begraafplaats bezocht. Daar vielen we als witte mensen wel op, dus regelmatig kwam een Soedanees je een hand geven en een praatje maken, Heel vriendelijk en we moesten vooral ook in Nederland vertellen, dat ze zo aardig waren, zodat we hier een beter beeld van Soedan kregen.

We hebben gezellig bij Nelleke gegeten en Else heeft een keer voor ons gekookt. Leuk om de mensen te ontmoeten waar Erik mee omgaat. Verder bij een Libanees, een Japanner en een Indiër gegeten. Allemaal goed en niet duur.

Zondag naar de kerk geweest, waar we vriendelijk werden ontvangen.

De laatste 2 dagen zijn we naar de Griekse club geweest, waar ze een zwembad hebben. Dat was lekker relaxed. Je mag er niet fotograferen, maar wel gewoon in bikini of zwempak zwemmen.

Het was heerlijk om Erik weer te zien, zijn woonomgeving, de mensen waar hij mee omgaat en een stukje van Soedan.

Het mooiste stukje Soedan, wat ik gezien heb, vond ik een strandje aan de Nijl, waar alleen wat kamelen en geiten liepen met een herder en waar 2 vrouwen met een ezelskar water kwamen halen.

O, ja, de laatste dag weer naar de markt en nu mocht ik een meloen uitzoeken, kreeg er nog een mango bij en een zakje rozijnen. Dit omdat ik moeder was en men moeders moest eren, omdat ze je 9 maanden gedragen hebt.