Hee allen,
Heb mijn woord gehouden, slechts 3 maanden sinds mn vorige
verslag
Ben inmiddels wel enorm toe aan vakantie, dit is de langste aaneengesloten periode geweest in Sudan. Sinds de kerst geen vakantie meer gehad, maar het aftellen is begonnen (12 dagen nog).
Ben inmiddels wel enorm toe aan vakantie, dit is de langste aaneengesloten periode geweest in Sudan. Sinds de kerst geen vakantie meer gehad, maar het aftellen is begonnen (12 dagen nog).
Sommige mensen vragen waarom ik geen verslagen meer schrijf.
Dat komt omdat ik niet zoveel nieuws meer meemaak en ten tweede omdat ik geen camera
meer heb hier in Sudan.
Foto’s hierbij zijn dan ook van collega’s.
Foto’s hierbij zijn dan ook van collega’s.
Wat wel nieuw was is dat een lokale collega dacht dat hij
mij wel kon uitdagen, en zei voor de grap dat hij wel naar Jebel Aulia kon
lopen (dorpje 40 km vederop) en vroeg of ik meeging. Ik natuurlijk zonder
aarzelen ja gezegd, waarop hij wat wit wegtrok. Maar hij wilde zn gezicht niet
verliezen en begon er allemaal dingen bij te verzinnen en zei dat we het zonder
water moesten doen, waarop ik ook zonder aarzelen zei, geen probleem. Dus
gelijk maar het weekend gepland, ik nog even gezegd dat we het wel op het
heetst van de dag moesten doen, waarop hij helemaal in de war was.
Op donderdagochtend was Cor aangekomen en die is ook wel in voor een wandeling, dus die zei ook zonder aarzelen dat hij wel meeging, maar dat hij, doordat hij een nierprobleem heeft, wel water moest drinken. Donderdagmiddag kwam onze collega nog even navragen of het wel echt doorging, en ik zei geen probleem zaterdag 12 uur ben ik bij je. Toen begon die zelf toch maar de zware regels terug te draaien, we zouden wel water drinken en begonnen om 10 uur.
Zo gezegd zo gedaan, Cor en ik waren om 10 uur bij hem. Maar hij wou toch nog wat verder doorrijden om bij de markt te parkeren. Hiermee hebben we de tocht ook nog eens 10km ingekort, volgens mij was hij erg ongerust, wat later ook wel bleek. Cor en ik waren vrolijk aan het lopen en na 5 km een theetje gedaan. 10 km ging alles nog prima, wat water gekocht. 15km wat geluncht, wij aan de gebakken ei en pasta, en onze collega aan de rauwe eieren (tis maar wat je lekker vindt), 20 km theetje/koffietje en onze collega begint wat te klagen zere voeten, wat blaren enz. 21 km onze collega wil weer thee, wij zeggen laten we nog maar even doorgaan. 22 km onze collega begint 10 meter achter ons te lopen, elke keer wachten we even maar als we weer starten loopt hij binnen 10 seconden weer 10 meter achter ons (op het vinketouw zeg maar), 23 km onze collega moet toch even zitten onder een boom, 5 minuten later weer verder, 24 km onze collega moet wat drinken, 25 kilometer gat wordt nu groter en Cor en ik besluiten maar door te lopen omdat het eind punt in zicht is. 30 km wij zijn aangekomen na 6,5 uur. 7 liter water (Cor 5 liter) en 0 blaren, na 15 minuten maar eens bellen, ja hij was nog onderweg, maar was er binnen een paar minuten. 25 minuten nog niets, nog maar eens bellen, ja hij was er bijna. 40 minuten later eindelijk komt hij binnen en als hij zit beginnen de grote verhalen, hij was even gestopt om te bidden had nergens last van en alles ging prima (jaja). Cor en ik moesten er hartelijk om lachen en we zijn met zn 3en in een tuctuc naar het centrum gereden voor een visje te eten. Het was een mooie ervaring!
Op donderdagochtend was Cor aangekomen en die is ook wel in voor een wandeling, dus die zei ook zonder aarzelen dat hij wel meeging, maar dat hij, doordat hij een nierprobleem heeft, wel water moest drinken. Donderdagmiddag kwam onze collega nog even navragen of het wel echt doorging, en ik zei geen probleem zaterdag 12 uur ben ik bij je. Toen begon die zelf toch maar de zware regels terug te draaien, we zouden wel water drinken en begonnen om 10 uur.
Zo gezegd zo gedaan, Cor en ik waren om 10 uur bij hem. Maar hij wou toch nog wat verder doorrijden om bij de markt te parkeren. Hiermee hebben we de tocht ook nog eens 10km ingekort, volgens mij was hij erg ongerust, wat later ook wel bleek. Cor en ik waren vrolijk aan het lopen en na 5 km een theetje gedaan. 10 km ging alles nog prima, wat water gekocht. 15km wat geluncht, wij aan de gebakken ei en pasta, en onze collega aan de rauwe eieren (tis maar wat je lekker vindt), 20 km theetje/koffietje en onze collega begint wat te klagen zere voeten, wat blaren enz. 21 km onze collega wil weer thee, wij zeggen laten we nog maar even doorgaan. 22 km onze collega begint 10 meter achter ons te lopen, elke keer wachten we even maar als we weer starten loopt hij binnen 10 seconden weer 10 meter achter ons (op het vinketouw zeg maar), 23 km onze collega moet toch even zitten onder een boom, 5 minuten later weer verder, 24 km onze collega moet wat drinken, 25 kilometer gat wordt nu groter en Cor en ik besluiten maar door te lopen omdat het eind punt in zicht is. 30 km wij zijn aangekomen na 6,5 uur. 7 liter water (Cor 5 liter) en 0 blaren, na 15 minuten maar eens bellen, ja hij was nog onderweg, maar was er binnen een paar minuten. 25 minuten nog niets, nog maar eens bellen, ja hij was er bijna. 40 minuten later eindelijk komt hij binnen en als hij zit beginnen de grote verhalen, hij was even gestopt om te bidden had nergens last van en alles ging prima (jaja). Cor en ik moesten er hartelijk om lachen en we zijn met zn 3en in een tuctuc naar het centrum gereden voor een visje te eten. Het was een mooie ervaring!
Start
Zon recht boven ons
Toen het nog goed ging
Theetje na 20 km, met ons gaat het nog prima, collega iets minder.
Probeerde in ieder geval nog te lachen
Gat wordt groter
Visje
Collega kon weer lachen
Verder zijn we nog een weekendje wezen kamperen, maar het
was erg warm, dus slapen was lastig, maar wel heel relaxed om weer even een
weekendje buiten te zijn, beetje zwemen, eten, drinken en bordspelletjes
spelen.
Inmiddels is Frans naar huis gegaan, hij zat tegen een burn
out aan en heeft er voor gekozen om rust te pakken in Nederland, wat een
verstandige keuze lijkt. Hierdoor krijgen we wel weer een nieuwe collega, wat
tijd kost om weer in te werken.
Cor is ook voor de laatste keer naar Sudan gekomen en na 4 weken hier heb ik hem vrijdag op het vliegveld gebracht. Ook voor hem komt een opvolger.
Ook zijn we in het proces om een opvolger voor mijn positie te vinden. Hopelijk komt per augustus iemand hierheen om het over te nemen. Ik ga er in ieder geval een einde aan breien en kom terug naar Nederland.
Cor is ook voor de laatste keer naar Sudan gekomen en na 4 weken hier heb ik hem vrijdag op het vliegveld gebracht. Ook voor hem komt een opvolger.
Ook zijn we in het proces om een opvolger voor mijn positie te vinden. Hopelijk komt per augustus iemand hierheen om het over te nemen. Ik ga er in ieder geval een einde aan breien en kom terug naar Nederland.
In ieder geval eerst maar even vakantie, en dan begint het
aftellen
Hoop om jullie allen weer te zien om bij te praten
Groeten
Erik