Darfur en rijbewijs

Beste ………,

Afgelopen weken zijn voorbij gevlogen, dacht dat ik recent nog een verslag had geplaatst maar het is alweer 3 weken geleden. Dus tijd om weer wat te typen op de zaterdag, met Blof op de achtergrond (ja inderdaad met het nummer zaterdag J)

De accountants zijn inmiddels weer weg, dus ik kon weer reizen. En dat heb ik afgelopen week ook dan gelijk maar gedaan. Al waren 5 vluchten in 8 dagen wel erg vermoeiend. Maar wel goed om weer even in Darfur geweest te zijn. Belangrijkste was dat er 2 nieuwe logistieke mensen moesten worden aangenomen en dat is ook gelukt. Sommige hadden toch wel weer humor antwoorden bij de schriftelijke test.
Op de vraag wat doe je als staf naar het veld wil? Antwoord van één van de kandidaten: Ik huur een auto en als ze overvallen worden, dan ga ik ernaar toe om ze te redden J (wel heldhaftig natuurlijk)
Doordat ik zoveel moest reizen heb ik niet veel anders gezien dan de kantoren wat wel weer jammer was.

Voordat ik naar Darfur ging heb ik nog mijn Sudanese rijbewijs gehaald. Dat ging als volgt:
9:15 – 9:30 Simon (collega) en ik gingen vol goede moed op weg naar het Sudanese CBR
9:30 – 10:30 Vijf verschillende loketjes langs om je in te schrijven
10:30 – 11:30 Aan het wachten op de schriftelijke test omdat ze net aan het eten waren
11:30 – 11:35 Schriftelijke test in het Arabisch, we hadden gelukkig een Sudanese collega bij ons om te vertalen. Je mocht 1 fout hebben in 10 vragen. Simon had 3 fout, maar dat was geen probleem ze corrigeerde er gewoon 2.  Ik had de 1^e keer 6 fout dus moest het over doen, de 2^de keer kreeg ik dezelfde test als Simon, dus ik dacht appeltje eitje. Maar ik had ook 3 fout, terwijl ik de fouten van Simon had gecorrigeerd. Bleek dat ze het elke keer anders nakijken. Maar ook bij mij werden er 2 gecorrigeerd en we mochten door.
11:35 – 13:30 Wachten op de praktische test.
13:30 – 13:45 Praktische test. We hadden nummer 56 en 58, dus we dachten dat gaat nog wel even duren. Maar van nummers had de instructeur nog nooit gehoord, die liet gewoon iedereen zn papier inleveren en wie bovenop lag mocht eerst. Gelukkig hadden Simon en ik allebei vrij snel ingeleverd. Dus we waren snel aan de beurt. In elke keer ronde mochten 4 mensen mee. Eerst een auto met vrouwen (die kregen volgens goed Sudanees gebruik voorrang). Toen mocht Simon met 3 andere op voor de test, er was bij hem één gezakt die liep op slippers en daar mag je niet mee rijden, nog een andere gezakt omdat die de auto liet “jumpen”, geen idee wat je dan doet , maar klinkt inderdaad niet goed. Simon was geslaagd, dus dat was mooi. De volgende ronde was ik met 3 andere. De 1^e heeft welgeteld 150 meter gereden, en was geslaagd. Ik mocht als 2^de, tegen mij begon hij een heel verhaal over NL en dat we bekend stonden om de speciale sigaretten, nou hij had een politie pakje aan dus heb maar gedaan of ik daar niks vanaf wist. Toen ik schakelde naar zn 3 moest ik zachter gaan rijden, en na 500 meter was ik ook klaar. Je krijgt een stempel op je papier en je moet gewoon terug lopen naar het beginpunt. Maar was allang blij dat ik daar ook weer van af was.
13:45 – 14:00 Registreren om je rijbewijs (plastic kaartje) aan te vragen
14:00 – 15:15 Wachen tot je opgeroepen wordt. Om 15:15 dachten dat gaat wel erg lang duren, en het kantoor sluit om 16:00.
15:15 – 15:30 Toen ze een onduidelijke naam oproepte en er niemand reageerde, riep ik maar heel enthousiast dat het mijn naam was. En dus was ik aan de beurt
15:30 – 15:45 Simon zn papieren ook maar gelijk erachteraan gegeven. En ja het duurt echt een kwartier voordat ze je naam en adres in een computer hebben getypt.
15:45 – 15:50 Pasfoto nemen, dit was het 1^e wat erg snel ging
15:50 – 15:55 Papiertje (of eigenlijk plasticje) ophalen en tevreden naar buiten lopen.

Dus duurt even maar na een dagje heb je ook wat. En ik mag nu officieel rondrijden voor de komende vijf jaar. Denk niet dat ik het haal maar goed, het kan maar binnen zijn.

Voor de rest hebben mn ouders gisteren hun visa opgehaald. Dus ze mogen eindelijk komen. Ze hebben 4 weken de tijd om het land in te komen. Alleen mn vader is nog steeds niet topfit, dus hopen dat hij mee kan komen!

Tot de volgende blog

Groeten

Erik